De pups van de Eenhoornleijn

In dit digitale dagboek vindt u de beschrijvingen van hoe de pups van de Eenhoornleijn opgroeien tot ze naar hun nieuwe bazen gaan. Voor uitgebreide fotoseries van het jonge spul kunt u op de website kijken. Veel plezier!

30 april 2006

wie is wie? (Isa's pups)

Vandaag hebben we definitief besloten welke pup er naar welke baas zal gaan.
Bij de zevende week staan de pups met hun oude en nieuwe naam en met een foto vermeld, hier vertellen we het verhaal erachter.
Eerste reu gaan Ome Bijke heten. Hij gaat naar Laag-Soeren.
Deze familie had een voorkeur voor hem, maar het moet wel passen. Ome Bijke is een stabiel en fraai reutje, dat zich niet snel van zijn stuk laat brengen. De familie Gerritsen heeft twee kinderen, waarvan de oudste een rustige jongen van 7 is, en de jongste een meisje van 3 en een druktemaakster van jewelste. In zo'n gezin moet je een hondje hebben dat zich niet onder laat sneeuwen en stabiel van aard is, en dat zal bij Ome Bijke geen probleem zijn: hij weet wat hij wil, is kalm en rustig en laat zich toch de kaas niet van het brood eten. Precies wat bij deze familie past.

Bandje is een enorm mensgericht hondje. Hij zal het beste tot zijn recht komen als hij zijn baasje(s) helemaal voor zichzelf heeft, het best past dus een baas zonder kinderen. Die gaat Bandje ook krijgen, hij gaat naar de familie Bakker en gaat Otto Lobo heten. De familie Bakker heeft wel kinderen, maar die zijn het huis uit. Zij hadden een voorkeur voor een baasgericht hondje, dat bovendien niet snel bang moet zijn, want ze zijn actief en ondernemend. Bandje is enorm nieuwsgierig en ondernemend en wil het liefste alles samen met mensen doen, want hij is dol op gezelligheid. De familie Bakker is dus een prima adres voor hem.

Tweeplatenteefje gaat naar Beuningen. Een druk gezin krijgt ze, met een meisje van 7 en een tweeling van 3. Ze gaat Oeki Bijke heten.
Dit gezin, de familie Hermsen, zoekt een hond die actief en vrolijk is en deel kan nemen aan het drukke gezinsleven dat ze hebben. Oeki Bijke is een druk en levendig hondje, dat graag speelt met anderen, maar ook zichzelf goed kan bezighouden. Ze is slim en leert makkelijk. Dat is een goede combinatie met kinderen, want ze kan dus samen spelen maar als ze zichzelf een uurtje moet amuseren zal dat ook geen probleem geven.

Tweeplatenreu, ook Joppereu genoemd, gaat héél ver weg! Hij gaat naar de familie Wimsatt, in New Hampshire, USA. John is daar jachtopziener en moest zijn jachthond, een labrador, op de leeftijd van 13 jaar laten inslapen. Hij had van een vriend gehoord dat een vriend zo'n goede jachthond had, maar dat het een buitenlands ras zou zijn. John ging op zoek naar hoe dat zat en kwam uit bij Eric van Eck, die een nestzusje van Isabel heeft. Eric jaagt zelf en was helemaal weg van de kalme en zekere manier waarop zijn teefje Bell sporen weet uit te lopen. John hoorde de verhalen en vroeg zich af of dat ook iets voor hem was... en zo kwam hij bij ons uit. John heeft behoorlijk lang moeten wachten, maar nu was het dan zover! We hebben Joppereu, die trouwens Olle gaat heten, voor hem uitgekozen omdat het een bedaard en stabiel reutje is dat niet snel van dingen onder de indruk is. Tegelijk is hij erg zacht en aanhankelijk naar mensen toe, wat gunstig is want John heeft ook nog een vrouw en twee kleine dochtertjes en Olle wordt dus niet alleen een jachthond, maar ook een gezinshond. Maar hij zal ook met John samen op pad gaan, soms zelfs voor langere tijd, want John's werk is jachtopziener en de jachtgebieden in de US zijn heel wat groter dan hier!

Isateefje gaat Orpa heten. Ze lijkt erg op haar moeder, niet alleen wat de tekening betreft maar ook wat haar bouw en type betreft. Hoewel we er eerst over hebben geaarzeld heben we toch besloten dat ze bij haar moeder blijft wonen. Ze is een veelbelovend meisje en we willen graag met haar verder in de toekomst. Niet alleen is haar bouw en type veelbelovend, Orpa heeft ook een bijzonder vrij en vrolijk karakter, ze is zachtaardig en nieuwsgierig en ze leert snel. Allemaal eigenschappen die van groot belang zijn voor het ras en dus van belang zijn voor de fokkerij.
Hoe ze het zal doen qua gezondheid, in de training en op shows zal de toekomst leren. Wie het wil weten kan op de site blijven letten, daar verschijnen vanzelf de berichten.

Bontje tenslotte. Bontje zou eerst gaan naar Karin, die helaas enkele weken geleden een ongeluk heeft gekregen. Hoe het verder gaat met Karins gezondheid weten we nog niet, en daarom durft ze het voorlopig niet aan een pup te nemen. Dat was voor haar een enorme teleurstelling en we leven met haar mee en wensen haar vanaf deze plek veel sterkte en gezondheid toe!
Maar hoe nu verder? Eerst hebben we nog afgewacht hoe de zaak zich zou ontwikkelen, maar het bleek toch niet haalbaar dat er een pup naar Karin ging. Toen de familie Hummel, eigenaars van papa Aron, dit hoorde, vroegen ze direct of zij dan in aanmerking konden komen voor de reu die naar Karin zou gaan. Eerst boden ze zelfs aan voor de pup te zorgen tot Karin dit zelf kan, maar omdat we niet weten hoe lang dit zal gaan duren, wilde Karin dit toch liever niet. En zo gaat Bontje, die Oscar gaat heten, naar zijn vader.
Karin kan via de websites volgen hoe het met Oscar gaat en we hopen van harte dat ze bij een volgend nest wél de eigenaresse van een pupje van onze kennel zal kunnen worden.
Oscar is een vrolijke, leuke, mooie en best wel stoere jongen, met een eorm vrolijk en nieuwsgierig karakter. Altijd bang dat hij wat mist, altijd op de voorgrond en altijd met z'n neus overal tussen. Hij vindt alles en iedereen leuk en wil alles weten.
Bij zijn vader heeft hij straks genoeg te doen; buiten pappa Aron hebben ze nog twee Stabijteefjes en een Australian Shepherd. Een gezellige boel dus!

Voor foto's van de jongelui kunt u kijken bij de zevende week: daar staan ze met hun oude en nieuwe namen.

28 april 2006

inenten (Isa's pups)

Vandaag zijn de pups voor de eerste keer ingeënt.
Daar hoort een complete controle bij en de dierenarts komt er voor bij ons thuis.
Om 6 uur was het zover. De dierenarts zette eerst haar spullen klaar en had de stapel boekjes bij zich, waarvan de pups er straks eentje mee krijgen naar hun nieuwe baas.
Alweer eerst de heren, net als bij het chippen.
Omdat we de namen nu inmiddels voor het merendeel weten, konden die meteen worden opgeschreven in het boekje en kon er de chipcode van de pup worden bijgeplakt.
Eerst werd de pup in kwestie nagekeken, het hart en de longen werden gecontroleerd, de oortjes en oogjes, de tandjes, er werd gekeken of de pootjes en de staart netjes recht waren, bij de reutjes werd gekeken of er al twee balletjes aanwezig waren en daarna kreeg de pup een prikje. Sommige pups vonden het maar niks, andere kon het niets schelen en de enige die protesteerde en piepte was alweer Bontje, Otto Lobo dus.
Alle pups bleken in prima conditie te zijn, goed van gewicht, alles zat erop en eraan en praatjes hadden ze ook allemaal ruim voldoende.
De eerste inenting is vaak een nog grotere belevenis voor de pups met al dat gefriemel aan hun lijfjes, en ze vielen erna dan ook allemaal als een blok in slaap. De tweede stap naar een bestaan in de echte grote boze wereld is gezet!

26 april 2006

chippen! (Isa's pups)

Vandaag zijn de pups gechipt. Dat is een mijlpaal in zo'n leventje!
Toen de chipper arriveerde waren de jongelui net klaar met ontbijten. De chipmevrouw was keurig op tijd, om tien uur stond ze voor de deur.
Eerst even controleren of mama Isabel wel dezelfde is als op de aanvraag staat en of haar nummer wel klopt met haar stamboom. Nou, dat was natuurlijk in orde.
Toen kon het chippen beginnen. Eerst waren de heren aan d ebeurt, want heren gaan in de hondenwereld altijd voor.
Eerste reu gaf geen kik, die is stoer. Bandje piepte wel, dat doet ie altijd als hij iets niet leuk vindt. Soms een klein beetje een aansteller, die Bandje... Toen kwam Joppereu, en die was totáál niet onder de indruk! Tenslotte was Bontje, en die is stoer, hij keek alleen beledigd, maar meer niet.
Daarna mochten de dames. Tweeplatenteefje vond het allemaal maar stom en ze gaf geen kik, maar ze wilde wel graag weg. Voor dit soort zaken heeft ze geen geduld. Isateefje vond de chipmevrouw heel interessant, zodat ze haar haast geen kans gaf te chippen, want ze bleef maar pootjes en tongen naar haar uitsteken. Maar uiteindelijk lukte het en zat de chip erin.
Daara even de administratie bijwerken, waarbij nog een fout onzerzijds werd ontdekt en hersteld en een kop koffie voor de schrik (voor ons uiteraard). De pups hoefden even niks, die waren toch danig onder de indruk van deze gebeurtenis. Het is ook een hele belevenis als je nog geen 6 weken oud bent.
Op naar de volgende mijlpaal, het eerste prikje en de controle van de dierenarts!

22 april 2006

hekje (Isa's pups)

Vandaag hebben we buiten een hekje geplaatst. De pups kunnen nu overdag in de ruimte tusse de schuur en de bijkeuken heerlijk spelen. Ze zitten daar lekker beschut en uit de wind, er staat van alles waar ze naar kunnen kijken en we kunnen ze toch prima in het oog houden. Achter dat hekje dus de pups, aan de andere kant Lobke, die bij voorkeur hele dagen buiten ligt. Zij heeft een zware vacht waardoor ze graag koel wil liggen en bovendien is een wetterhoun het soort hond dat graag alles in de gaten houdt. Lobke is erfvast en loopt niet weg, hoewel we momenteel met de schutting bezig zijn en de zaak dus niet hondveilig is afgesloten. Buitenliggen mag dus, en dat is maar goed ook, want pups buiten en wij binnen, dat is volgens Lobke een slechte zaak. Zodra het jonge spul buiten is, ligt Lobke voor het hekje. Wij gaan na verloop van tijd naar binnen, en Lobke vindt dat het eigenlijk niet kan, want wie moet er nu opletten?? Tja, zij dus. Dat blijkt.
Na verloop van tijd werd het behoorlijk druk ook nog, want doordat er voor een deel een nieuwe heg staat die zo laag is dat men erdoor naar de tuin kan kijken, hadden de buurkinderen al snel door dat de pups buiten waren. Op zaterdag en mooi weer, dat waren héél véél buurkinderen opeens! In alle maten en diverse kleuren kwamen ze aanzetten en allemaal wilden ze aaien, spelen, knuffelen... Dat mocht, aaien dan, en de pups waren er moe van! Geweldig om te zien hoe stoere pubers (inclusief die van ons) smelten bij het zien van zulke kleine kruimels van hondjes.
Lobke hield alles samen met Isabel goed in de gaten en daarna, toen de jongelui allemaal moe in de mand waren geklommen en vast lagen te slapen en Isabel naar haar eigen mand was gegaan, hield Lobke weer de wacht. Een veilig gevoel, zo'n waakster bij het hekje.

19 april 2006

bontje en bandje (Isa's pups)

Bontje en Bandje zijn twee kwajongens. Ze hebben allebei graag aandacht en ze spelen allebei als echte jongetjes: lekker wild en lekker gooien en smijten.
Als er geen speelgoed voorhanden is om mee te gooien en te smijten, hebben ze gelukkig elkaar nog, dat kan namelijk ook. Het gevecht werd geopend door Bandje. Hij trok Bontje aan diens oor, waarna Bontje zich liet vallen en aan Bandjes oren begon te sjorren Bontje is de groostet en de zwaarste en dat is mooi meegenomen, want als je dan je broer vastpakt en je laat je vallen, dan gaat die broer vanzelf mee. Zo begon ie dus, en zo gingen ze onderuit. Maar Bandje is kleiner en heel snel, dus die wurmde zich los en besprong zijn broer, die door de klap onderuit ging. Vervolgens kwam er een partijtje vrij worstelen aan te pas, waarbij Bandje met zijn schelle stemmetje zelf tussendoor commentaar gaf. Telkens als de één er vandoor probeerde te gaan haalde de ander hem terug, en zo waren ze zeker tien minuten bezig. Toen ontdekten ze opeens dat ze publiek hadden in de vorm van ons, en wandelden ze spontaan met onschuldige gezichtjes de kist uit...

17 april 2006

eerste reu (Isa's pups)

Eerste reu is een ondernemend ventje.
Hij wilde op tweede Paasdag, toen we allemaal buiten waren, eigenlijk wel graag uit de ren. Omdat we de pups allemaal één voor één alleen uit de ren laten, mocht dat. Eerste reu begon ogenblikkelijk met graspollen uit te trekken en daarna ontdekte hij tante Lobke. Lobke, onze wetterhoun, was al een bekend fenomeen bij de pups, want ze ligt veel bij de ren. Ze vindt de pups geweldig! Niet zo goed gelukt, aangezien ze geen krullen hebben zoals een goede wetterhounpup betaamt, maar toch, volgens Lobke kunnen ze er goed mee door. Ze zijn niet bang en trekken vaak door de ren heen aan haar tenen en haar staart. Maar ja, door de spijlen heen kunnen ze er niet goed bij. Nu daarentegen, liep Eerste reu daar helemaal vrij rond en was Lobke dus van alle kanten te bekijken en onderzoeken. En dat was precies wat Eerste reu uitgebreid ging doen. De achterkant was niet zo spannend, op die krulstaart na dan, die is bekend en leuk. Maar om er in je eentje aan te gaan trekken ging blijkbaar te ver, want al snel kwam de kleine man naar voren gewandeld. Daar was Lobkes hoofd, dat vriendelijk bekeek wat die kleine kruimel allemaal aan het doen was. Aan Lobkes lip trekken mocht niet, ontdekte Eerste reu, en dus ging hij kijken waar verder nog in te bijten viel. Lobke bleek ook grote poten te hebben, waar vast goed op te kluiven viel! Hij waagde eens een poging, maar aan haar vingers wilde Lobke toch niet bekluifd worden. Vervolgens zette Eerste reu zijn tanden in een voorpoot, maar zijn bek past helemaal niet om die enorme poot heen, hoewel hij het dapper probeerde...
Uiteindelijk was Lobke het een beetje zat en gaf ze hem een zetje met haar neus, zodat hij pardoes omtuimelde. Van de weeromstuit ging hij dus maar zitten tussen die enorme voorpoten en leunde gezellig tegen Lobke aan. Dat vond ze dan weer aangenaam, en zo vielen ze samen in slaap... zelfs ondernemende ventjes worden gelukkig wel eens moe!

16 april 2006

naar buiten (Isa's pups)

Op eerste Paasdag was het zulk mooi weer dat we besloten dat de jongelui wel voor de eerste keer naar buiten konden. Eerst werden buiten de hekjes opgezet, op een mooi plekje grenzend aan de kippenren, Mand erin, en pupjes erin.
Dat was even gek. Opeens hadden de puppekinders raar spul onder hun voeten en was de wereld héél hoog! Er werd druk gesnuffeld, gekeken, gelikt en rondgehuppeld. En net toen ze aan al die rare luchtjes gewend begonnen te raken en een tukje wilden doen, ontdekten ze het volgende vreemde wezen: de kip.
De kip was nog verbaasder dan de pups dat waren. Of liever gezegd: de kippen. We hebben er momentel vier, van twee verschillende rassen. En ze waren allemaal even verbaasd en nieuwsgierig. Het was alsof er een kleuterklasje voor een video werd gezet: ze zaten allemaal naast elkaar voor het gaas van de ren, en aan de andere kant waren de kippen druk bezig met doen alsof er niets aan de hand was. De Australorpkippen (de grijze) hadden al eerder pups meegemaakt, dus die waren na een minuut of vijf de belangstelling verloren, maar de Sussexdames zijn nog heel jong en hadden nog nooit zoiets gezien! Ze bleven maar opvallend onopvallend heen en weer wandelen, terwijl ze af en toe heel stiekem een blik richting pups wierpen. Eén van de Sussexmeisjes hebben we nog even bij de pups gehouden, maar dat ging te ver voor haar: terwijl de pups belangstellend aan haar veren snuffelden, probeerde ze een vinnige pik te geven in de richting van die brutale blagen! Kinderen aan haar lijf, daar was ze niet van gediend. Toen mochten de pups dan alleen even aan haar poten snuffelen, zodat de kippen leren wat puppen zijn en de puppen weten dat kippen er ook bij horen.
Daarna vielen alle pups als een blok in slaap, om pas weer wakker te worden toen er eten werd geserveerd. Toen ze uiteindelijk aan het eind van de middag weer naar huis gingen, waren ze zo moe dat we ze de rest van de dag niet meer gehoord hebben...

14 april 2006

pap! (Isa's pups)

Vandaag dan voor de eerste keer pap. Dat wil zeggen: pap met gemalen vlees. Op die manier laten we de pups altijd langzaam wennen aan vast voedsel en pups vinden het een uitstekende manier.
Ook deze jongelui vinden de pap een goed plan. Ze hebben vrijwel meteen door wat de bedoeling is en hoewel het staan bij zo'n bak enige oefening vergt, hebben ze het al snel door. Zoals alle pups staan ze eerst nog enigszins in spagaat, want ja, staan en eten tegelijk, dat is nog een hele kunst. Bij pups op deze leeftijd zie je bovendien nog heel sterk dat er de drang is tot trappelen met de voorpootjes, iets dat ze doen om de melk sneller te laten stromen bij het drinken. Pups zijn daardoor geneigd te gaan liggen en tegen de rand van de bak te slaan, maar deze jongelui begrijpen wel dat dat niet mogelijk is bij een etensbak. Toch staan ze met een of twee poten in de bak en willen ze telkens gaan liggen, en als ze toevallig buiten de rand belanden, gaan ze instinctief tegen de zijkant duwen in plaats van over de rand heen te zoeken naar eten. Maar het duurt niet al te lang voor ze het behoorlijk door hebben en de bak is zo leeg!
Daarna mag Isa in de ren om de boel uit te likken en haar kinderen te wassen, want ze mogen dan snappen hoe je pap eet, zichzelf schoonhouden kunnen ze niet bepaald; de pap zit tot achter hun oren! Het likken in bak en aan kinderen doet Isa dan ook met overgave en aan het eind van het verhaal liggen de kinderen allemaal compleet voor pampus her en der verspreid. Dat was een hele ervaring!
Morgen weer, dan gaat het vast al veel soepeler.

13 april 2006

brutaal (Isa's pups)

De dames in Isabels nest zijn duidelijk het brutaalst. Is het doordat ze in de minderheid zijn? Ze trekken veel samen op, terwijl de vier heren op een afstand toekijken en de dames de kastanjes uit het vuur laten halen. Hebben de dames geprobeerd of je uit de kist kan klimmen, dan wagen zij zich er ook aan. Hebben de dames in de mand geslapen, dan proberen de heren het ook. Met name het Isateefje is een brutale kleine apekop. Zij zat als eerste naast de kist, welsiwaar viel ze eruit, maar toch. Ze speelde als eerste met de bal, ze trok als eerste met het flosje en ze sliep als eerste in de mand. Alleen. Domweg doordat de rest het maar een raar groot ding vond. Isateefje niet, die vond het een goed gelukt ding en ze ging er dus breeduit in liggen. Haar zusje volgt dan al snel en de dames hebben dus de afgelopen twee dagen samen in de mand gelegen. De heren speelden wel buiten de kist, maar slapen deden ze toch in de kist, wel zo veilig. Isateefje en haar zus vonden dat flauwekul. Als je lekker in de mand gaat liggen kun je veel meer zien! En hoewel het vast toeval is dat ze allebei dames zijn, valt het op dat ze behoorlijk nieuwsgierig zijn... Vanuit de mand kunnen ze mooi zien wat er allemaal gebeurt en dat willen ze ook graag, want stel je voor dat ze iets missen!
Isabel vindt het inmiddels allemaal best. Zij ligt bij voorkeur buiten de ren. Dan kan ze erin als er iets gebeurt wat ze niet vertrouwt, maar tegelijk kunnen haar kinderen niet voortdurend bij haar. Wel zo rustig, want ze willen maar één ding: drinken! En hoewel Isa een heel goede moeder is, wil ze niet meer 24 uur per dag bij haar kinderen liggen. Ze beginnen tandjes te krijgen, hun nagels zijn scherp en ze worden steeds groter en sterker. Een hekje is dus handig, want daar kunnen ze niet overheen. Nog niet. Isabel kijkt naar haar dochters en zucht. Want die meiden zijn zo brutaal... Maar voorlopig is ze nog veilig aan haar kant van het hekje.

11 april 2006

vlees (Isa's pups)

Aangezien dit nest van Isabel maar uit zes pups bestaat en Isabel veel melk van uitstekende kwaliteit heeft, zijn we pas na 25 dagen begonnen met bijvoeren. Als eerste was dat zoals altijd stukjes tartaar. Dat ging er uitstekend in! De eerste keer werd er gesabbeld en geslikt, maar de tweede keer, vanmorgen dus, werd er al duidelijk gehapt. Er valt nog niet zoveel te kauwen, tartaar zuigen de jongelui zo naar binnen, maar terwijl pups vaak niet begrijpen dat ze niet moeten zuigen maar happen, hadden deze dames en heren dat heel snel door. Er werd opgewonden gepiept en op hun onbeholpen pootjes renden ze de kist door, op zoek naar de bron van dat lekkere geurtje! Nog even en we gaan aan de pap met vlees, en dan zijn we nog maar een klein stukje verwijderd van de brokjes. Ja, het worden al echte hondjes!

6 april 2006

Isa heeft weer pups!

De pups van Isabel en Aron, vier reuen en twee teven, zijn in de nacht van 16 op 17 maart geboren.
Ze zijn nu dus ruim drie weken, de hoogste tijd om een dagboekverslag te beginnen!

Al vanaf het prille begin tekenen de karakters van de pups zich af en dat wordt steeds duidelijker. Bij de teefjes zijn er Isateefje en Platenteefje. Isateefje, zo genoemd omdat de tekening erg op die van haar moeder lijkt, is een eigenzinnig dametje dat enorm geniet van aandacht en daar heel direct op reageert. Ze stort zich overal met huid en haar in en staat zo veel mogelijk vooraan. Platenteefje (zij heeft twee grote zwarte platen) is wat voorzichtiger, maar zeker niet verlegen! Zij wacht gewoon haar kans af en zorgt dan dat ze krijgt wat ze wil. Ze laat anderen de weg voor zich banen: een slim dametje dus!
Bij de reuen hebben we Eerste, Bandje, Bontje en Joppereu. Ze zijn allemaal lekker stabiel, maar er zijn wel wat verschillen merkbaar aan het worden. Voorlopig hebben de heren niet zo heel veel te vertellen, zoals we wel gewend zijn in onze nesten pups. Als er dames aanwezig zijn, maken die de dienst uit, ook al zijn ze in de minderheid. In dit nest is dat ook weer het geval: zowel Platenteefje als Isateefje maakt zelf graag uit wat er gaat gebeuren, en als ze daarvoor over hun broertjes heen moeten, doen ze dat zonder problemen, ook al is het letterlijk...Dat belooft nog wat voor de komende weken!