De pups van de Eenhoornleijn

In dit digitale dagboek vindt u de beschrijvingen van hoe de pups van de Eenhoornleijn opgroeien tot ze naar hun nieuwe bazen gaan. Voor uitgebreide fotoseries van het jonge spul kunt u op de website kijken. Veel plezier!

12 mei 2006

Otto Lobo (Isa's pups)

Vandaag is de tweede pup naar zijn nieuwe huis gegaan.
Otto Lobo is verhuisd naar Enkhuizen, want daar wonen zijn nieuwe baasjes. Hij vond het een prima idee om te verhuizen, want Otto Lobo houdt van lekker veel aandacht, en die hoeft hij niet meer te delen met zijn broers en zussen nu!
Hij is een brutaal en ondenemend kereltje, maar gelukkig hebben zijn nieuwe bazen al ruim ervaring met honden, dus dat komt helemaal goed. Otto Lobo krijgt zijn eigen zeiljacht en wie weet gaat hij dan ook weer eens naar Friesland, op bezoek bij zijn moeder...
We wensen Otto Lobo veel plezier en succes in zijn nieuwe leven!

11 mei 2006

Oscar (Isa's pups)

De kinderen zijn vandaag precies 8 weken, dus ze zijn oud genoeg om op kamers te gaan. Sommige pups zijn er sneller aan toe dan andere en deze pups zijn er héél erg aan toe! Ze willen dingen doen! Veel dingen en verschillende dingen en vooral leuke dingen ook, zoals woest rondjes hollen en keffen en aan elkaars oren trekken en zo. En als ze daarmee klaar zijn willen ze nog meer dingen en nog meer, en...
Het moge duidelijk zijn: deze pups zijn er klaar voor de wijde wereld in te gaan. En vandaag ging dan ook de eerste: Oscar.
Hij is opgehaald door Johannes en Ina en is bij zijn vader gaan wonen. Dat klinkt weliswaar niet zo heel erg als de wijde wereld, maar toch is het dat wel, want hij is weg bij zijn moeder en heeft geen idee dat zijn vader zijn vader is. Vanaf vandaag woont hij ergens anders, bij andere, volwassen honden, die hem vertellen wat hij wel en niet mag. En bij andere mensen die met hem op cursus gaan en hem klaar gaan stomen voor een glanzende carriere in de gehoorzaamheidstraining en andere zaken.
Oscar was er helemaal klaar voor en is stoer weggegaan in de auto, samen met zijn knuffel. Dat vonden de anderen wel jammer, van die knuffel. Want die lag zo lekker! Oscar zelf missen ze niet echt. Er zijn nog zoveel broers en zussen over tenslotte. En zo spelen er nu nog 5 pups in de ren.
Veel succes in je nieuwe leven, Oscar! We horen vast nog van je!

5 mei 2006

dingen (Isa's pups)

Als de pups naar buiten gaan, doen ze dat lopend. Dat kan best, ze zijn groot genoeg. Ik doe de ren open en loop voor ze uit, soort van, en de pups hollen mee, om, door, over en naast mijn voeten. Naar buiten is leuk, want buiten gebeurt het! Buiten is eten, kinderen die aaien, geluidjes, speeltjes, dag, kortom: dikke pret.
Als we dan naar buiten gaan, lopen we door de keuken en dan door de bijkeuken, daar stappen we over de drempel en vlak naast de bijkeuken is al de ingang van de ruime ren.
Vandaag was er achter wat raars aan de hand in de bijkeuken. De pups stormden achter elkaar door de kamer en de keuken en in de bijkeuken was Een Ding. Het Ding staat daar altijd, maar het houdt altijd zijn mond. Nu niet. Nu bewoog er van alles achter het ronde raam en er kwam ook geluid uit. Jawel, het bleek de wasmachine te zijn.
Dat was even raar! De pups stonden er acuut van stil, ze botsten ervan tegen elkaar op en gingen vervolgens zitten om dit ding goed op te nemen. Al snel was er een dapper genoeg om naar voren te lopen en te kijken hoe het ding rook en of het ook bewoog, maar nee, de geur was niet spannend en bewegen deed het ook al niet, behalve dan achter dat ronde raam in het midden.
Een van de pups probeerde het bewegen te volgen, maar daar draaide zijn kopje zo gek van in de rondte dat hij er al snel mee ophield! En al snel waren ze alle zes uitgekeken op het ding en holden ze weer verder, naar buiten, naar mamma, naar eten dus.
Isabel werd midden op het grasveld te pakken genoen door de zes onverlaten. Normaal is ze snel genoeg weg, maar door het oponthoud was ze even de aandacht verloren en daardoor hingen er opeens zes dikke pups aan haar tepels! Gelukkig luisteren ze erg goed naar de fluit. Ik hoefde alleen maar in de ren te gaan staan en te fluiten en binnen twee seconden hadden de dames en heren alle zes losgelaten en waren ze de ren ingesprongen, naar de voerbak met brokjes. Isabel was er helemaal verbaasd van, zo snel hadden ze nog nooit losgelaten!
De kinderen vielen aan op de brokjes en daarna speelde ze nog even wild, maar al snel vielen ze allemaal in slaap, her en der verspreid. Hè hè... weer even rust.

3 mei 2006

Oeki Bijke (Isa's pups)

Oeki Bijke is de grootste boef van het hele nest.
Oeki Bijke is het type hondje waar het idee dat Stabijs eigenwijs zijn op gebaseerd is, denken wij...
Als de pups in de ren zijn en wij niet, wil ze erbij. Dat maakt ze ook heel erg goed duidelijk: als een pingpongbal stuitert ze op en neer langs het hekje: ZE WIL ERUIHUIT!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
En voor wie dat nog niet had begrepen: ze wil dat NU!!!!!
Zodra ze eruit gaat, holt ze als een dwaas rondjes, speelt met haar leven door over, onder en langs de andere honden te rennen en zich niets aan te trekken van waarschuwend gegrom om dat baldadige gedoe wat in te tomen, en ze holt gewoon over alles heen wat ze tegenkomt. Dat dat soms een hond of een mens is, is een detail. Ze holt zo hard dat ze ook in volle vaart tegen het gaas van de kippenren gaat, maar ze zit er niet mee. Eigenlijk zit ze helemaal nergens mee.
Na verloop van tijd mag ze dan weer terug in de ren, omdat alle andere pups keurig opgevoed zijn door mama Isabel en dus braaf zitten te wachten achter het hekje, netjes op een rij. En die mogen ook wel eens natuurlijk.
Maar de rust is dan van korte duur. Want terwijl een andere pups dan keurig en beschaafd buiten de ren speelt, stuitert Oeki Bijke alweer op en neer: dat er een andere pup buiten de ren is, best, maar dan wil zij er dus wel bij, ja?! Zij wil OOK!!!
Gelukkig is deze jongedame ook wel eens moe. Soms. Of ze speelt met een andere pup en heeft dan wat minder aandacht voor wat er buiten de ren gebeurd.
Maar één ding is zeker: met dit hondje gaat het leven van haar nieuwe baasjes niet saai zijn. Nooit meer!

2 mei 2006

fluiten (Isa's pups)

Als pup zijnde moet je aan heel wat dingen wennen. Eén van de lastigste dingen is het wennen aan geluiden. Lastig, doordat er zoveel soorten geluiden zijn dat geen enkele fokker de pup alle geluiden kan aanbieden die er zijn. Maar we doen ons best natuurlijk.
Zo hebben we de pups geleerd dat fluiten betekent dat er eten aankomt. Dat leer je eigenlijk heel simpel: telkens als er eten komt, fluit je eerst en binnen twee dagen komen de pups uit alle hoeken en gaten aangehold! Dat is makkelijk, want zo zit dat er al jong in. Wie dat consequent volhoudt heeft over een half jaar een hond die altijd en overal komt als er door de baas wordt gefloten.

In het begin reageren de pups op alle fluitgeluiden. Vanavond lagen de dames en heren 's avonds lekker binnen, toen er een sms-je binnenkwam. Dat ging gepaard met een fluittoontje, en prompt kwamen alle pups keffend en kwispelend naar het hekje van de ren gehold: fluiten, dus eten!

Het is een kwestie van wennen... Na verloop van tijd zullen de pups alleen nog reageren op de fluit van hun eigen baas. Honden hebben erg snel door welk signaal er van hun eigen baas is en dat alleen daarvan dan een belonig komt. Je kunt als baas tenslotte moeilijk alle honden belonen die komen als jij fluit. Het is niet helemaal de bedoeling dat je met tien honden thuiskomt als je er met eentje vertrokken bent...
Als de pups straks het signaal van hun eigen baas doorhebben, kun je ze ook andere dingen gaan leren, zoals bijvoorbeeld op afstand reageren op een bepaald signaal. Zo kun je op afstand steeds meer leren als je daar lol in hebt. maar dat hoeft natuurlijk niet. De meeste mensen gebruiken de fluit alleen om de hond bij zich te roepen en dat is feitelijk ook meer dan voldoende. Met de fluit heb je altijd hetzelfde soort signaal, het is niet hoorbaar of je boos bent of niet.
Dat is makkelijk, want als je in de regen buiten staat om halfeen 's nachts en je wilt naar bed en de hond komt niet, zal irritatie toch snel doorklinken in je stem... en je hond, ook niet gek, hoort dat en gaat dan vaak liever nog even een blokje om! Dus wat is handiger dan even kort fluiten en daarmee een blije hond bij je krijgen? Uiteraard beloon je de hond dan ook altijd, precies zoals we nu al doen: zodra de pups komen krijgen ze iets lekkers, en dat is nu dus gewoon de voerbak.
Ook als er een sms-je binnenkomt. Want zo'n enthousiaste reactie is precies wat je wilt tenslotte... hoewel we nu de beltoon van dat ene mobieltje toch even hebben gewijzigd om teveel verwarring te voorkomen!