Dikzakjes, slaapkoppen en brave kinders

De pups van Orpa en Kwibus zijn ruim een week en nu al zie je verschil in karaktertrekjes. Er zijn de dikzakken, die alleen maar willen drinken, die moord en brand schreeuwen als hun moeder onvindbaar is en die alleen maar aan eten denken.
En er zijn de slaapkoppen, die rustig en vastberaden richting moeder tijgeren en al even vastberaden doortijgeren tot ze een beschikbare tepel te pakken hebben.
Tenslotte zijn er ook nog de brave kinders. Je hoort ze niet en je ziet ze amper, omdat ze gewoon aan de kant geschoffeld worden door de dikzakken en de slaapkoppen en dan te zoet zijn om te protesteren.
De opvallendste van het stel momenteel is Klavertjedrie. Als zijn moeder ook maar heel even niet vindbaar is gilt hij direct alles bij elkaar. Als er geblèr uit de kist komt is dat per definitie Klavertjedrie. Hij is de dikste van allemaal en zijn buik is zo strak gespannen dat je niet snapt dat er nog een druppel melk bij kan, maar daar denkt Klavertjedrie zelf heel anders over: hij wil drinken en wel nu!
Dubbelplaat, Isorpa en Terius daarentegen hoor je niet. Ze slapen of ze drinken, want daarvan wordt je groot. Als mama niet vindbaar is zoeken ze even en als dat geen effect heeft gaan ze slapen. Geen gepiep of gejammer, dat kost maar energie en die gebruiken ze liever voor het drinken zelf.
Ringetje en Strikje zijn bescheiden van aard. Ze laten zich rustig wegmaaien en protesteren dan amper. Natuurlijk willen ze wel eten! Maar als een dikke broer of zus over ze heen klimt, geven ze al snel hun pogingen op en wachten ze braaf tot de rest slaapt. Ze krijgen genoeg, daar niet van, maar zelden tegelijk met de schreeuwerds van het gezelschap.
Al deze verschillen belet de dames en heren overigens niet bijzonder hard te groeien.
Orpa is dan ook een bevlogen moeder die erg goed voor haar kroost zorgt, iets dat duidelijk te zien is. Ze glanzen je tegemoet en zien er schitterend uit!

Orpa en Kwibus

Kwibus heeft bij ons gelogeerd. Bijna een hele week.
Orpa vindt Kwibus een enorm leuke jongen, daar hoeft ze helemaal niet loops voor te zijn.
En dat zegt heel wat, want Orpa is een erg kieskeurig meisje. Ze vindt lang niet alle honden leuk, laat staan heel leuk.
Maar Kwibus vindt ze meer dan heel erg leuk: ze vindt hem geweldig!
En nu heeft ie hier gelogeerd. Klein detail met de voorgaande bezoeken was natuurlijk dat Orpa nu wél loops was.

Orpa is een ervaren vrouw, ze heeft kinderen van een leuke oudere heer genaamd Pybe.
Pybe vond ze lief, maar meer niet eigenlijk. Ze zijn nog goede vrienden, zeg maar, en daar houdt het dan bij op.
Kwibus daarentegen was een onervaren jongen. Jongens zijn nu eenmaal wat langzamer in die dingen dan meisjes, dat is algemeen bekend.
Maar tijdens de logeerpartij begreep Kwibus opeens veel meer van de grote wereld en wat jongens daar in kunnen.
Hij bereikte zelfs het punt dat Orpa tekenen van "hoofdpijn" begon te vertonen!
Maar zo ongeveer op dat moment ging ie weer naar huis, dus dat kwam handig uit.

En nu, negen weken later, is het zover: de kinderen van Orpa en Kwibus zijn geboren.
Liefdesbabies, mogen wij wel zeggen.
Orpa is dolgelukkig. Acht kinderen heeft ze maar liefst: vijf meisjes en drie jongens. Orpa is een erg goede moeder en de kinderen komen dus niets te kort.
De eerste werd geboren om 12.40 uur en was een meisje, daarna kwamen er twee jongens, toen drie meisjes en toen nog een jongen, en als afsluiter om 16.20 uur nog een meisje, dat sprekend op zowel mama Orpa als oma Isabel lijkt.
Wat wil je nog meer als hondenmoeder?
Orpa is erg toegewijd en je hoort ze niet, de kinderen. Allemaal gezonde ronde buikjes en ze worden de hele dag van top tot teen gepoetst.

Rinne Roos kijkt op gepaste afstand en kan niet wachten tot ze oud genoeg zijn om mee te spelen, en oma Isabel vindt dat ze het veel beter kan dan Orpa, maar mag dat uiteraard niet komen bewijzen van Orpa.
Wat een weelde!
Op de website onder W-nest staan de foto's van het pasgeboren spul.
Veel plezier alvast!