Twee stuks

Twee stuks zijn er vandaag gegaan.

Vanmorgen ging Clare Cantabile. Die maakte eerst nog een feestje van het leven voor ze in de auto stapte bij Jenne en Trynke, piepte daar wat en viel vervolgens in slaap.

Bij Jenne thuis rende ze rondjes tot ze in de vijver stortte, en ook daar was ze niet van onder de indruk. Relaxed type, die Cantabile! Ze heet nu Sinne en dat is ze ook; zeleden een vrolijker en zonniger hondje gezien dan deze jongedame!
Jenne is er helemaal gelukkig mee en dat is wederzijds. De perfecte match!

's Middags was de beurt aan Cotillon. Hij verhuisde naar Veenendaal, alwaar teckel Oscar hem zou verwelkomen.

Dat bleek prima uit te pakken hoorden we een uurtje later: ze waren binnen een uur dikke maatjes!
Saskia wilde al een pup van Rinne Roos sinds die zelf een pupje was, en Cotilon, die nu Carel heet, is dus een zeer gewenst hondenkind waar letterlijk jaren op is gewacht!
Het is heerlijk als mensen zo blij zijn met een pupje als Saskia en WimJaap.
We hebben de eerste updates al binnen en Carel maakt het prima!

Ook hij was niet misselijk in de auto en vermaakt zich al prima.

Er zijn hier nu nog vijf wetterkinders. Het wordt langzaamaan rustig in huis.

De uittocht

De uittocht is begonnen.

Vandaag, zondag dus, ging Bommel dan eindelijk naar haar nieuwe huis. Ze vond dat ze er prima aan toe was, hoewel de berichten vermelden dat ze alles in haar eentje opeens toch wel erg spannend vindt.

Willemijn keek haar na vanaf het hondenbankje voor het raam en we realiseerden ons opeens dat ze dat bij elke pup doet die weggaat.

Willemijn is degene die al sinds een week dagelijks buiten is bij de pup. Ze regelt.

Rinne Roos voedt, Willemijn voedt op.

Als er te druk gespeeld wordt haalt Willemijn de boosdoeners uit elkaar.

Als er een pup te dicht bij Orpa komt en die kijkt geïrriteerd, is Willemijn er direct bij om de pup weg te sturen en haar moeders bek te likken ter kalmering. Ruzie staat ze niet toe, en ze heeft strikte regels waar alle pups aan moeten voldoen. ze is een geweldige moeder en of de kinderen wel of geen krullen hebben maakt haar niets uit. Ze zijn allemaal van Willemijn!

Zondagmiddag was de beurt aan Crescendo, die naar Neede vertrok. de familie was heel enthousiast en Crescendo was stoïcijns. Ze was braaf in de auto, maakte in Neede kennis met de wetterdame die daar al woont en is al helemaal thuis. Haar nieuwe wettervriendin vindt het reuze gezellig, zo'n leuter en ze zijn al dikke vrienden!

Willemijn heeft ook Crescendo nagekeken vanaf haar bankje. Gelukkig zijn er nog zeven over!

Chippen en wegen

Er gebeurt van alles hier.

Om te beginnen was woensdag de chipper hier. Alle kinderen zijn nu dus voorzien van een chip.

Cantabile vond het stom en moest er hard rondjes van rennen, de rest vond het niet de moeite waard. Dat ging dus allemaal gesmeerd en razendsnel en binnen een halfuur was het allemaal klaar.

Ze bleken er toch wel wat moe van te zijn, zodat ze de rest van de dag rustig aan deden, maar verder was er niets te merken.

En vrijdag gingen we wegen. Bij de dierenarts. Vier wetterkinderen in de fietskar en Bommel mocht lopen, ernaast en aan de riem. Dat kon ze best vond ze, en dat was ook zo. Ze moest er ijverig van heen en weer dribbelen en hijgen, zó spannend was het!
Bommel bleek al 6,6 kilo te wegen, een indrukwekkend gewicht voor een jongedame van net 9 weken.

De wetterpups reageerden totaal anders dan de stabijtjes twee weken eerder. Ze vonden de dierenarts leuk, de geurtjes spannend en ze gingen gezellig met z'n allen op onderzoek uit, de hele praktijk door.

Ook de tweede rit ging voorspoedig. Bommel mocht weer mee, als ze moe werd kon ze nog altijd in de kar. Willemijn ging ook mee, voor de morele spoort van haar dochter.
Ook de tweede lichting wetters deed het prima. Bedaarder en flegmatieker dan wetters is geen enkel ras: ze wandelden door de praktijk of ze nooit anders deden en vonden alles leuk. Toen er een mevrouw met een maltezertje uit de behandelkamer kwam werd die enthousiast begroet. Het hondje was net zo groot als de wetterbaby's en dat vonden ze reuze interessant. De maltezer vond het zelf iets minder leuk: een zo'n wollen beertje is leuk, maar vier tegelijk en dan ook nog zo'n lompe stabijbaby, dat was haar te gortig!
Gelukkig werd ze toen gered door haar baas, die wel zag hoe benauwd het hondje werd van die druktemakers.
Ook de terugweg vonden de kleuters weer reuze spannend, en bij thuiskomst moest er wild gehold worden om al die spanning af te reageren!

Daarna wisten de jongelui precies hoe leuk die kar was. We hebben hem laten staan en er zit altijd wel een pup in, lekker te genieten van het uitzicht!

Prikken

Vandaag zijn de pups geprikt. Allemaal een prik en uiteraard de gezondheidscontrole. Dat is altijd weer een beetje spannend: zijn ze wel in orde?

Om te beginnen Bommel, die mocht haar tweede prik alweer en zij mocht als eerste.

Daarna de wettertjes.
Eerst de mannen. Beide heren waren in orde: goede hartjes, Con Brio had beide balletjes al, bij Cotillon was de tweede nog halverwege het indalen. Verder goed gezond en levendig genoeg: prikken zijn stom. Ctillon viel wel haast in slaap bij het hartje luisteren, lekker relaxed ventje. Con Brio vond het maar gedoe, die wilde liever spelen.

Daarna kwamen de dames. Een voor een een controle en allemaal werden ze gezond verklaard. Alleen Cantate bleek was vieze oortjes te hebben, daar heeft ze nu een zalfje voor.

De rest was prima in orde: goede hartjes en verder ook alles goed. Chaconne heeft als enige gepiept, de kleine aanstelster!

Alle jongelui waren ook goed op gewicht en zijn dus allemaal gezond verklaard.

Op naar de volgende stap: woensdag komt de chipper.

We komen steeds dichter bij de grote wereld!

Dag Bonbon! En hoe de opvoeding verder gaat.

En vandaag was het de beurt aan Bonbon: ze ging naar haar nieuwe huis.
Corinna, Lambert en de kinderen arriveerden met z'n vieren en hadden er helemaal zin in.

Bonbon ook, want die heeft altijd goede zin, al had ze nog geen idee wat haar te wachten stond.

Ze heeft de reis prima doorstaan, weten we inmiddels en ze begint al aardig te wennen.

En nu zijn er dus nog maar twee stabijtjes en acht wetterkinderen. Alles loopt nu bij elkaar, behalve dan met eten: de wetters eten kalm en bedaard en vinden dat je goed moet kauwen, en de stabijs lijken nogal op piranha's. Dat moet dus maar niet samen, dan raakt de voedselverdeling wat uit balans!

Verder doen de kinderen het prima en Willemijn ligt nu de hele dag buiten bij het jonge grut.

Ze vindt dat ze alles moet opvoeden en dat doet ze ook. Wie te wild speelt wordt op de vingers getikt en kleine woeste wettertjes worden voorzichtig maar duidelijk op de rug gerold.

Ook de stabijkinders ontkomen daar niet aan: er wordt niet wild gedaan!

Willemijn is er erg streng in. Ruzie maken mag ook niet, en drinken is afgelopen.

Dat de stabijs bij tante Rinne Roos een slokje meepikken boeit Willemijn niet: haar tepels zijn sinds een dag taboe.

De pups worden wel allemaal afgesopt en de oren gewassen, en vanavond gaf Willemijn ook een deel van haar eigen eten op.

Grappig dat alleen de stabijs daarvan aten, de wetters bleven op afstand. Zo hebben Broccoli en Bommel dus hun eerste kippennekje gehad, al was dat niet helemaal de bedoeling. Maar het was netjes voorgekauwd door mamma, het zal ze dus wel goed bekomen :)

Buiten

Vandaag was het heerlijk weer, er zijn nog maar drie stabijpupjes over en dus mocht alles naar buiten en bij elkaar.

Alle stabijs tegelijk vonden we wat veel van het goede aangezien ze bijna het dubbele in gewicht zijn van de wetterkinderen, maar drie tegen acht, dat kan wel.

En zo gingen de wetterkinderen een voor een bij de stabijs in de ren, tot ze er alle acht waren. de stabijs vonden het maar gek.

Bonbon, die een kleine druktemaker is, wilde meteen spelen maar deed dat zo wild dat de tegenpartij niet mee wilde doen.

Broccoli pakte het voorzichtiger aan en hij kreeg het wel voor elkaar: Crescendo wilde wel spelen.

Bommel was ook voldoende voorzichtig.

Maar al snel was de lol eraf: die krullenbeesten speelden niet zo lekker wild en woest als de stabijs, en dus gingen ze maar weer samen stoeien.

Toen het allemaal wat gewend was mochten alle jongelui vrij in de tuin.

Alweer Crescendo, die ondernemend van aard is, en natuurlijk Cotillon, liepen voorop.

Chaconne vond het allemaal zo geweldig dat ze bijna voortdurend in een spelboog door de tuin stuiterde en Capriccio deed ook lekker mee. Cantate vond overal dingetjes om mee te spelen en Cantabile vindt altijd alles geweldig en wist van gekkigheid niet wat ze eerst moest bekijken.

Alleen Coda en en Con Brio dedden rustig aan, zoals gewoonlijk. Die maken zich nooit zo druk.

Hoewel de stabijs deze nieuwe gasten in "hun tuin" wel gezellig vonden hadden ze het veel te druk om er naar om te kijken. Hun speelhoeken zijn bekend, en dus doken ze onder de vlier, in het hol en holden ze rondjes om te tafel, dit alles gadegeslagen door de wetters. Dat je je zó druk kan maken, dat wisten ze nog niet.

Het was allemaal een doorslaand succes, dus vannacht zullen ze ongetwijfeld slapen als rozen!

En er gaan er nog drie...

Vanmorgen was de beurt aan Bellefleur. Boets heet ze nu en ze is naar Nijmegen.

Carolijn en René en hun drie kinderen zijn haar nieuwe baasjes. Zij vielen indertijd voor Willemijn en hebben daar nu dus een prachtige dochter van. Boets viel prima in de smaak bij de kinderen en groot voordeel voor Finn, de jongste zoon van de familie, is dat hij nu niet meer de jongste is: dat is Boets.

Boets vond de kinderen geweldig en dat was wederzijds. Het zal even wennen worden daar in Nijmegen, maar het komt vast goed!

De tweede van vandaag was Bravo. Bravo heet nu Brancko en hij is afgereisd naar Tholen in Zeeland. Hij werd opgehaald door zijn nieuwe baasje Dolores en familie.Brancko is een heerlijk flegmatiek hondje: hij heeft de reis goed doorstaan en ging na aankomst lekker achterin de tuin in het zonnetje ligge slapen. Thuis! dacht hij blijkbaar.

Brinta was nummer drie van vandaag. Zij is afgereisd naar Hoorn, waar ze bij Hein is gaan wonen. Brinta heet nu Berber is is Heins vierde stabij, en de tweede uit onze kennel. Wij voorzien daar alleen maar goede dingen: Berber en Hein hebben elkaar helemaal gevonden en zullen ongetwijfeld zeer van elkaar gaan genieten!

Nog drie stabijtjes zijn er nu... Willemijn vindt nu de tijd om met ze te spelen. Drie is te overzien, en ook nog op te voeden.

Ze heeft er de hele avond mee buiten gespeeld, terwijl de wetterkinderen heerlijk in een ren op het gras hebben gekeken.

Morgen gaan we eens zien of de jongelui bij elkaar kunnen. De wetters groeien hard en zijn niet meer zo klein en kwetsbaar vergeleken met de stabijs.

Voorlopig is het hier nog niet rustig dus!

De eerste B-tjes vertrekken...

En ja, het is zover: de eerste B-kinderen vertrekken.

Balsemien is de eerste. Ze gaat naar de familie Koenen, waar ze het hoofd mag bieden aan twee jongeheren van 2 en 4 jaar. Balsemien zit nergens mee en maakt zich nooit druk, dus dat moet goed gaan komen. Geert Willem staat om halfelf op de stoep en na het afwikkelen der zaken mag Balsemien mee. Een vriend rijdt, maar Balsemien had ook wel zo meegekund: ze doorstaat de reis naar Zuid-Holland relaxed, wandelt naar binnen of ze altijd daar gewoond heeft en stapt uit zichzelf de bench in als de jongelieden te druk zijn.

Balsemien, die nu Bente heet, is "flex": ze past zich soepel aan en heeft dan ook binnen een half uur iedereen om haar pootje gewonden.

Het eerste kind is veilig vertrokken, op naar numer twee.

Dat is Basta. Basta gaat Brutus heten en ze gaat naar Lytsewierum. Haar baasje heeft een jachtakte en Brutus gaat hem assisteren en verder uiteraard de leukste huishond van het dorp worden. Haar baas Mink-Bauke en zijn vriendin zijn helemaal gelukkig met haar: ze vielen vanaf het begin op haar maar zijn naar ons idee ook de enigen die haar ondernemende karakter aan kunnen. Brutus hoef je niets te vertellen, die weet alles al... Maar we hebben er alle vertrouwen in dat Mink-Bauke dit in goede banen zal leiden!

Nummer twee is veilig vertrokken. Morgen gaan de volgende drie!

Wegen

De B-kinders moesten weer gewogen maar de dikzakjes maken dat de weegschaal doorslaat!

Op naar de dierenarts dus.

Vier aan vier werd het spul in de kar geladen, Willemijn mocht ook mee.

Eerst waren de twee jongetjes aan de beurt, en Brinta en Bonbon.

Beide knaapjes waren stoer en stapten al snel door de praktijk rond. Bonbon vond het allemaal heel spannend en ging volop op onderzoek uit en Brinta had even nodig. Zij is verlegener en moest even wennen, maar bang was ze niet. Nadat alle kinders waren gewogen (ja, keurige gewichten!) ging het weer op huis aan.

Het is een wandeling van nog geen tien minuten maar voor zulke kleuters natuurlijk heel spannend!

De tweede lading pups bestond uit Basta, Balsemien, Bellefleur en Bommel.

Basta was niet bang, uiteraard. Die vindt alles spannend en leuk en stond dus binnen twee tellen achter de balie, om vervolgens op volle snelheid door te stomen naar de spreekkamer.

Balsemien is erg relaxed en dat was ze nu ook. Ze liet zich braaf wegen, wilde daar best een tukje doen, en stapte ook weer braaf van de weegschaal af. Bellefleur liet zich ook lief wegen en ging daarna rustig aan wat rondscharrelen.

Bommel niet. Bommel vond het stom. Ze piepte de hele praktijk bij elkaar, wilde niet op de weegschaal en ook niet eraf en in de kar wilde ze ook niet. Ze had kortom een totale weigering.

Natuurlijk moest ze toch gewogen en viel het allemaal reuze mee, maar Bommel neemt niet alles zomaar aan! Gelukkig gingen we daarna weer naar huis en viel het dus toch nog wel mee.

Het rijden vonden alle pups wel leuk: van alle kanten kun je naar buiten kijken en er was van alles te zien!

Thuisgekomen kregen alle pups lekker eten en toen vielen ze gezamenlijk om: doodop waren ze!

Het zijn ook nog maar kleuters tenslotte.

Naar het bos

Vandaag zijn we naar het bos geweest.

Alle stabijkinders luisteren naar de fluit, dus dat moest kunnen. Rond een uur of zes zou het rustig zijn, hadden we bedacht.

Samen met hulptroepen Peter en Manon alles achterin de auto, de grote honden in een andere auto en op naar de vijver. Daar stond een meneer.

Het bleek dat er om halfacht een openlucht dienst zou worden gehouden aan het water.

Niet getreurd, met veel inspanning kwamen we erlangs, hoewel het wel lastig was alle pups mee te krijgen, want al snel kwamen er nog wat mensen bij om op te bouwen, en dat was natuurlijk enorm interessant!

Maar uiteindelijk, na veel fluiten, belonen, teruglopen en voortdurend tellen waren we met alle honden, pups en mensen bij de waterkant aangekomen.

Willemijn liet meteen zien waar al dat water voor was, iets dat de pups erg raar vonden en zeker nog wat te spannend om mee te doen! Ze stonden als groepjes opstandig jongvolk aan de kant naar hun zwemmende moeder te kijken, je kon ze haast horen mompelen over wat voor flauwekul dat nou weer was!

Aan de overkant van de vijver was inmiddels van lels gaande, maar dat ontgin de pups volledig. Er werden stoelen opgesteld en ook nam er een viertal muzikanten plaats. We konden in elk geval een klarinet en een Engelse hoorn onderscheiden.

Ondertussen raakte alles wat moe van alle indrukken, dus een slokje melk zou best helpen. Willemijn had er geen tijd voor, die vloog heen en weer om alles in de gaten te houden. Tante Rinne Roos was zo gek niet of ze bleef staan voor de kleuters, zodat ze bij haar troost konden zoeken.

Zo stonden op een bepaald moment alle acht kinderen bij haar te drinken.

Peter haalde inmiddels de auto, zodat we niet langs alle mensen straks weer terug hoefden met het kleine grut. Hij had hem nog niet neergezet of we zagen hoe mensen zich begonnen te verzamelen aan de overkant.

En toen... zette de Engelse hoorn in en schalden de eerste tonen van psalm 138 over de vijver.

De pups verstijfden en schoten toen alle kanten op. Enkele doken direct onder de auto, andere schoten de bosjes in en een enkele begon in het wilde weg te rennen.

Gelukkig waren we met drie mensen zodat we het spul vrij snel weer verzameld hadden.

In de auto bleken de kinders absoluut gesloopt, zo moe! Alleen Bommel was wakker en die was het er absoluut niet mee eens dat Mama niet in dezelfde auto zat als zij!

Arme Peter en Manon kwamen thuis aan met tutende oren: als Bommel het ergens niet mee eens is zul je dat weten!

Maar o, wat waren ze moe alle acht... Nadat we er thuis wat eten in hadden gestopt hebben we ze dan ook niet meer gehoord.

Prikjes en andere enge dingen

Vandaag was de dierenarts hier.

Alle stabijtjes moesten nagekeken en kregen een prik. Daarbij bleken ook weer duidelijk de karakters!

Bravo mocht als eerste. Geen kik gaf ie, en hij bleef keurig staan. Hij had netjes twee balletjes, altijd fijn als die er al zijn.

Broccoli was tweede en die vond het stom, stom en stom! Hij probeerde weg te komen en toen zijn neusje dichtgehouden werd voor het hartje luisteren werd ie helemaal boos! Met de prik was hij wel stoer en toen hij klaar en goedgekeurd was, holde hij beledigd weg en ging hij boos achter de kruiwagen zitten. Een boos en beledigd jongetje ;)

Ook Broccoli heeft zijn balletjes al, heel keurig dus.

Toen mocht Brinta. Geen kik gaf het kind en ze vond alles goed.

Daarna Basta. Die vond het ook stom, maar ze is stoer, dus ze bleef netjes staan.

Toen Bonbon, die zo'n herrie stond te schoppen achter het hek dat ze alleen al daarom aan de beurt was: ze wilde eruit! Toen ze op tafel mocht wist ze opeens niet meer zo zeker of ze dat nou echt wel wilde, maar ja, toen stond ze er al. Hartje luisteren vond zij ook erg stom, ze had helemaal geen tijd voor die flauwekul! Ze holde snel naar het hol toen ze klaar was en ging de vlinderstruik slopen: belangrijke zaken, uiteraard!

Balsemien was nummer zes. Ze liet alles toe want ze had direct door dat verzet geen zin had. Ze werd helemaal goedgekeurd en huppelde vrolijk weg.

Bommel was de zevende. Die vond het niet een beetje stom maar heel erg stom! Ze probeerde uit alle macht weg te komen, wat helaas voor haar niet lukte. Als enige piepte ze bij de prik, maar ook zij werd goedgekeurd en mocht weg.

Bellefleur was de laatste. ze had zich listig achter de regenpijp verstopt maar helaas voor haar stak ze een beetje uit, en ze werd dus gevonden ;)

Ze doorstond de onderzoek dapper en daarna kreeg iedereen karnemelk, om het goed te maken.

De spanning was nog niet voorbij: in de loop van de middag kregen de kinders een kauwtje. Een dood kauwtje, hoor.

Gewoon om te zien wat ze doen met wild. Dat bleek nog best een spannend iets, en met name Bravo toonde zich een dappere jachthond: hij probeerde het hele kauwtje naar zijn hol mee te nemen. Dat was nou ook weer niet de bedoeling, maar in elk geval hebben ze eraan kunnen snuffelen, letterlijk.

Bij de wetterpupjes was het vandaag ook spannend: ze hebben voor het eerst uit een bak gegeten. Dat viel nog niet mee, maar ze hadden de slag snel te pakken.

Ze doen het prima op de vaste voeding en Rinne Roos voedt ze ook nog regelmatig, net als Willemijn. Klein Cantabileetje hebben we vandaag even laten nakijken: de dierenarts was er toch. Ze kon niets vinden dat een reden kon zijn voor de matige groei en we houden het dus gewoon op wat kleiner zijn en een slechte tepel treffen.

Gelukkig haalt ze het keurig in nu, ze groeit lekker. Vrolijk en ondernemend is ze altijd geweest en dat is ze nog steeds. Gelukkig maar dat alles goed is, we zijn al erg gehecht aan dat kleine ding!

En nog meer nieuws

Sinds vandaag hebben we de wetterkinderen verplaatst naar de ren bij het raam. Daar kunnen ze makkelijker uit de kist en dat wilden ze ook graag: ze hadden het warm!

Op het zeil is het lekker koel.

De stabijkinderen liggen nu 's nachts in de ren aansluitend aan die van de wetters en overdag zijn ze lekker buiten.

Bijkomend gevolg van de wetterkinderen buiten de kist is dat de stabijkinderen ze kunnen zien. En ruiken. Er zit maar één hekje tussen!

De stabijtjes hadden het als eerste door. Je zág ze denken: wat is dát nou?

Van de wetters komt tot nog toe weinig reactie. Alleen Capriccio heeft even gesnuffeld toen ze toch opstond omdat ze moest plassen.

Verder keek ze niet naar de stabijs om, die zich aan de andere kant van het hekje enorm stonden uit te sloven om aandacht te krijgen.

Bellefleur raakte er helemaal gefrustreerd van: ze wilde aandacht en wel nu! Ze kefte en sprong tegen het hekje op, maar de wetters aan de andere kant hadden net hun buikjes vol en ze verblikten of verbloosden niet. Ze sliepen, punt.

Al snel waren de stabijs weer met andere dingen bezig, zoals woest spelen meet veel kabaal en gegrom. Ook nu was Capriccio de enige die af en toe keek, maar ze vind het zeker niet spannend genoeg om voor overeind te komen. De rest reageerde helemaal niet. Die sliepen rustig door.

Gelukkig maar dat ze zo onverstoorbaar zijn, want ze mogen over een tijdje wel bij elkaar en de wetterpups zijn echt een flink stuk kleiner dan de stabijs. Nouja, nu nog wel. De vraag is natuurlijk hoe lang dat duurt, want ze groeien als kool!

In elk geval verloopt de eerste kennismaking goed, ze zijn niet bovenmatig in elkaar geïnteresseerd maar dat is normaal. Pas als er fysieke interactie komt zullen ze echt gaan reageren en dat komt vast wel goed.

Zorgjes

We maken ons wat zorgen om Cantabile, die groeit niet zo goed als zou moeten.

Ze is wat kleiner dan de rest en het is onduidelijk hoe het komt.

Rinne Roos voedt niet meer zoveel en de andere pups nemen de bijvoeding goed, maar Cantabile niet echt. Overleg met de dierenarts dus.

Zij denkt dat Cantabile aldoor de slechtste tepel heeft. Dat kan goed, pups nemen vaak dezelfde tepel namelijk en als een pup toch al wat kleiner is dan de rest kan dat verstrekkende gevolgen hebben.

Bijvoeden met pupmelk was de suggestie maar er is een beter plan: Willemijn bemoeit zich namelijk met de verzorging van de pups.

Ze laat ze ook drinken; zodra er een pup piept schiet haar melk!

Ze gaat ook uit zichzelf bij de pups van Rinne Roos en die vindt dat prima.

Zo is het nu dus afgesproken: we gaan Cantabile wat vaker aanleggen bij Willemijn om te zien of dat de groei wil stimuleren.

Omdat Cantabile wel een vrolijk en tierig hondje is denkt de dierenarts niet aan een fysiek probleem, maar vrijdag gaat ze haar toch even checken.

Dan is ze hier toch om de acht pups van Willemijntje hun eerste enting te geven.

Die Willemijn, zo'n onvoorstelbaar lief en zacht meisje en nu ook nog min voor de kinderen van Rinne Roos!

We duimen dat het goed effect zal hebben!

22.30 uur: En de laatste update: Cantabile gaat prima!

Ze heeft vandaag drie keer gedronken bij Willemijn en is prima gegroeid.
We hebben er goede hoop op dat ze het helemaal in gaat halen!

Drukke dagen!

Het zijn hier drukke dagen!

De stabijkinderen zijn nu dagelijks buiten. Ze maken daar van alles mee: in het gras lopen, mensen ontmoeten, allerlei geluiden...

Toen maandag de sirene ging toonden de karakters zich weer duidelijk: Bravo zat stokstijf en bewoog zich niet, Bommel piepte en dook onder, maar kwam ook snel weer kijken, Basta vond het spannend en Brinta keek, maar deed niets.

Bellefleur vond het spannend en Balsemien sliep gewoon door!

De andere pups begrepen er niets van en vonden het kabaal, maar meer reactie gaven ze niet: goed zo, jongens!

Elke dag mogen ze vrij lopen in het gras en elke dag zijn het dezelfde die ver weg lopen en op onderzoek uitgaan: Bonbon en Basta, en Bellefleur daar achteraan.

Bravo is het liefst bij de mensen, Brinta ook. De rest scharrelt lekker rond.

Het worden al echte hondjes die hun bak in een heel korte tijd leeg hebben en al prima luisteren naar de fluit!

De wetterkinderen worden ook al groot. Sinds dit weekend zijn we begonnen met bijvoeren en dat gaat prima.

Ze gaan al heel leuk spelen ook en de krul komt al in de staartjes!

Vorige week zijn er ook wat speekselmonsters afgenomen voor de test op SCID en ook dat was een spannende ervaring.

De wetterpupjes zijn praatgrage types die graag aan de wereld laten horen wat ze wel en niet willen. Ze beginnen al echt te spelen!
Cantabile is een zonnig meisje dat altijd vrolijk is, Capriccio is een dikke lolbroek die iedereen lastig valt met haar gespeel. Ze maakt al echte bokkesprongen, al kan ze nog niet zo goed mikken, zodat ze soms wel eens iemand op zijn of haar hoofd springt.

Coda is zacht en gelijkmatig, ze kan prima alleen spelen.

Con Brio is een ook gelijkmatig kereltje. Hij past zich makkelijk aan de dingen aan en is altijd goedgehumeurd. Cotillon heeft daarentegen erg graag zijn zin. Als dat niet lukt gaat hij zingen. Cotillon houdt van vaste regels en als het anders gaat wordt hij echt boos! Hij is een eigenzinnig ventje dat nu al hecht aan routine.

Chaconne is erg rustig en lief, net als Crescendo.

Ook Cantate ook een vrolijk en zachtaardig hondje.

Alle pups beginnen nu ook speelgoed te ontdekken en spelen er op hun manier mee.

Het worden, kortom, al echte hondjes!