De pups van de Eenhoornleijn

In dit digitale dagboek vindt u de beschrijvingen van hoe de pups van de Eenhoornleijn opgroeien tot ze naar hun nieuwe bazen gaan. Voor uitgebreide fotoseries van het jonge spul kunt u op de website kijken. Veel plezier!

28 oktober 2012

Zorgjes

Ongeveer tien dagen geleden bleek Chaconne, ons wettermeisje van 16 maanden, kennelhoest te hebben. Dat was schrikken: als ze eenmaal gaan hoesten is de besmettingsperiode al voorbij. De vraag was dus: wie heeft ze allemaal besmet?
Je kunt erover in paniek raken maar dat is natuurlijk zinloos. We vestigden ons vertrouwen dus maar in de prima gezondheid van mama Willemijn en het feit dat zij haar weerstand doorgeeft aan de pups via de moedermelk.

Chaconne is inmiddels weer beter, maar zaterdagavond hoorden we tot onze schrik een van de pups hoesten. Dus toch!
Direct contact opgenomen met de dierenarts, waar we meteen langs konden voor medicatie.
Tot nog toe is alleen Marie besmet. Ze krijgt antibiotica en hoestdrank, tweemaal daags. De pilletjes gaan er prima in, in een balletje vlees. De hoestdrank krijgt ze via een spuitje en dat drinkt ze heel zoet leeg.
Ondanks de besmetting komt Marie prima aan: ruim 250 gram in drie dagen. Ze is tierig en speelt net als anders en ze voelt zich dus niet ziek.
We hopen dat ze snel herstelt en dat er niet teveel andere pups zijn besmet.
Gelukkig waren we er snel bij en de pups die besmet zijn zullen hier zeker niets aan overhouden. Maar vervelend is het wel, zo'n hummel die zo moet hoesten.
Gelukkig zijn ze niet zo heel erg klein meer en verder in prima conditie, dus het komt weer helemaal goed!

25 oktober 2012

Groei!

Sinds een paar dagen geven we vlees. Gewoon omdat de groei er wat uit ging en het eigenlijk wel tijd was.
De meeste pups beginnen het door te krijgen, al voeren we nog wel uit de hand; niet alle pups zouden evenveel binnenkrijgen als we niet goed opletten.
Dat komt vooral omdat er een paar pups nogal voorlijk zijn. Op deze leeftijd is het normaal dat pups nog niet goed kunnen happen: hun fysiek is nog volledig ingesteld op zuigen. Happen moeten ze echt leren en dat valt vaak niet mee. Deze specifieke motoriek ontwikkelt vanzelf rond de 4e week, maar als je eerder gaat bijvoeren snappen nog niet alle pus het direct.
Piet, die toch de kleinste is van het stel snapt al prima dat er eten op de grond kan liggen en hij kan het ook al pakken. Dat is vlot voor deze leeftijd! Zijn broer Henk is niet zo vlot. Ook Koos, die toch verder behoorlijk voorlijk is, snapt niet altijd heel snel waar het over gaat.  Hoera heeft een erg simpele oplossing: als hij eten ruikt zet hij zijn persoonlijke sirene aan. Werkt altijd!

Bij de dames zijn twee voorlijke types: Sofie en Lola snappen prima waar het om gaat. Ze kunnen al happen en Sofie heeft vanavond al een bakje geprobeerd uit te likken.
Anna is wat minder vlot en Vlinder en marie hebben blijkbaar alle energie gestopt in groeien en wat minder in de hersentjes: die zitten wat dommig te wachten tot er eten langskomt en dan hopelijk zelf hun bekje invliegt...
Toch is er vooruitgang, want ze reageren nu allemaal op geluiden en proberen ook contact te maken. De oogjes zij natuurlijk nog niet goed ontwikkeld dus het lijkt vaak min of eer gokken, maar ze beginnen al heel redelijk te zien waar ze hun blik moeten richten.

Koos en Hoera zijn buiten het eten behoorlijk vooruitstrevend en doen al dappere pogingen de bak uit te klimmen. De bovenste klep zit dus op het deurtje 's nachts, wan Willemijn slaapt in de ren en het is niet de bedoeling dat er een pup over de rand heen kukelt natuurlijk.
Het is een kwestie van dagen voor ze overdag los in de ren kunnen lopen. De tijd vliegt!

22 oktober 2012

Eten

Eten is een serieuze zaak.
Eten doe je als pup bij je moeder en als je nagels te lang zijn wordt ze boos.
En dus werden er gisteren 90 nageltjes geknipt. Dat vonden de pups stom, maar dat hun moeder ging snauwen vonden ze ook stom. Het is het een of het ander.
Willemijn is er blij mee, die wil nu best weer voeden.

En als we het toch over eten hebben: het is de hoogste tijd voor echt eten voor de jongelui. En dus mochten ze gisteren, met die anderhalve tand die in die bekkies zit, een hapje tartaar proberen. Nou, daar hadden ze helemaal geen tanden voor nodig, hoor, dat werd zo naar binnen geslokt!
Het viel prima, en zo kregen ze dus vanmorgen weer. Ook dat ging goed, zodat ze daarom vanavond hun echte eerste hapjes KVV krijgen. Gemalen, dat wel, want ja, die tanden, he ;)

Het jongvolk groeit uitstekend kortom, het worden al echt hondjes! Ze spelen, vallen om, happen in alles wat uitsteekt en hebben als ze wakker zijn van alles te ontdekken. De stembanden beginnen ook al aardig te werken: klonken ze eerst als een zwerm zeemeeuwen, nu komt er af en toe al een geluid uit dat op een blafje lijkt. Ze beginnen al te reageren als er mensen binnenkomen, als het licht aangaat, of juist uit natuurlijk, als het hekje opengaat (mamma?) en de stofzuiger, hebben ze gezamenlijk besloten, is een heel eng monster. Hoera moet er vreselijk van gillen, en Anna doet met hem mee. De rest zit met dodelijk serieuze kopjes in een hoek te wachten of dit enge ding ze wellicht gaat verslinden, ook al klinkt het veraf. Hun instinct vertelt ze dat je het nooit weet, en zo is dat.
Ze zullen vanzelf gaan leren dat dit geen eng geval is, zeker met een moeder als Willemijn.
Zij is namelijk degene die zich voor de stofzuiger op de grond laat vallen om van top tot teen gezogen te worden... Die les zullen ze vast en zeker nog krijgen binnenkort!

17 oktober 2012

Melk en ogen


Eindelijk hebben alle pups hun ogen open! Ze beginnen zich bewuster te worden van de wereld en reageren ook wat meer op hun omgeving. Ze richten zich op en proberen te zien wat de wereld zoal behelst. Dat lukt nog niet zo goed; ze zien alleen nog licht en donker en schrikken enorm als je ze aanraakt en ze zien het niet aankomen. Maar ze onderzoeken steeds meer en hobbelen onbeholpen door de kist, op zoek naar de wereld ;)
Intussen heeft Willemijn het zwaar: ze heeft enorm veel melk, de pups krijgen het niet weggedronken. De uiers staan strakgespannen en zijn pijnlijk door de druk. En daardoor wil Willemijn liever niet dat ze drinken, waardoor de druk nog hoger wordt.We halen nu tweemaal daags de melk uit de achterste uiers om ontsteking te voorkomen.
Het is een familieding; haar moeder had het ook. Zoveel melk dat het eruit loopt als de pups gaan piepen...
De nagels van die ukken zijn ook erg scherp, zodat we die gaan knippen om het wat makkelijker te maken.
En toch doet Willemijn enorm haar best. Ze is erg trots en blij en zorgt heel goed voor haar negenling.
Die groeien als kool en zijn allemaal al boven de kilo. Allemaal al driemaal hun geboortegewicht.
Goed gedaan, Mijntje!

13 oktober 2012

Oogjes

De E-pupjes zijn inmiddels twee weken en nog maar een deel heeft de oogjes open. We hebben werkelijk nog nooit een nest meegemaakt in al die jaren dat zo kalm aan deed!
Verder doen ze het overigens prima: ze groeien goed, zijn levendig, beginnen door de kist te waggelen.....
maar die oogjes willen maar niet open!
Normaal gaan de oogjes van pups open rond de 9e-11e dag, maar deze puppekinders zijn inmiddels 14 dagen. Bij twee gingen de oogjes op de 13e dag open, bij nog drie andere was er vandaag licht aan de einder. De overige vier doen er nog niet aan mee: ze vinden blijkbaar niet dat je wat moet kunnen zien om te groeien.

De karakters beginnen zich ook steeds duidelijker te tonen. Zo is Koos duidelijk aanwezig, hij weet precies wat hij wil! Ook Hoera is een standvastig kereltje.Piet is van de heren de zachtste en Henk is ook erg stabiel en kalm.
Anna heeft een duidelijk eigen willetje en met haar stembanden is niets mis! Maar ze voegt zich snel naar nieuwe dingen, ze is echt een kind uit een groot gezin.
Marie lijkt tot nog toe een erg rustig en lief meisje, net als Lola. Ze zijn beide niet snel van hun stuk. Sofie, die zo klein en fijn begon, is allang geen klein poppetje meer. Ze zorgt prima voor zichzelf en hoort inmiddels bij de zwaardere van het stel. Vlinder tenslotte is ook erg relaxed.
We hebben kortom tot nog toe de indruk dat dit hele nest prima stabiele karakters heeft.
Spannend om de komende tijd te zien hoe ze zich zullen ontwikkelen!

7 oktober 2012

Willemijntjes E-kinderen

Willemijntje was uit logeren geweest bij Chap, een prachtige bruinbonte stabijman.
En daar kwamen natuurlijk dingen van, zo gaat dat als leuke meisjes gaan logeren bij knappe heren!
Op vrijdag 28 september was Willemijn al de hele dag erg onrustig en gedurende de nacht van vrijdag op zaterdag ijsbeerde ze vrijwel onafgebroken door het huis in een poging de weeën de kop te bieden...
Uiteindelijk lom ze naast me op de bank en daar kreeg ze om 8 minuten over 7 haar eerste kind, een zoon. Binnen enkele uren had ze er totaal 9, 4 jongens en 5 meisjes.
Op de bank gebaard, gezellig en intiem. Eigenlijk precies zoals Willemijn zelf ook is: gezellig en knus.
Nadat het laatste kind was geboren at ze een flinke bak eten leeg, dronk ze een halve liter melk en begaf ze zich met haar kinderen naar de werpkist, die uiteraard allang klaarstond maar die tot nog toe niet goed genoeg was geweest.
Vanwege de privacy van moeder en kinderen zetten we er een hekje omheen en aldus besloot Willemijn dat het goed was. Zo ligt zij daar nu.
Na enkele dagen besloot ze dat ze wel weer mee kon naar het bos: het jonge spul groeit als kool immers? En zo is het ook.
Innig tevreden ligt Mijntje daar met haar kinderen.
Ze is een geboren moeder en geniet met volle teugen. En wij ook!