De pups van de Eenhoornleijn

In dit digitale dagboek vindt u de beschrijvingen van hoe de pups van de Eenhoornleijn opgroeien tot ze naar hun nieuwe bazen gaan. Voor uitgebreide fotoseries van het jonge spul kunt u op de website kijken. Veel plezier!

27 augustus 2011

Chippen en wegen

Er gebeurt van alles hier.
Om te beginnen was woensdag de chipper hier. Alle kinderen zijn nu dus voorzien van een chip.
Cantabile vond het stom en moest er hard rondjes van rennen, de rest vond het niet de moeite waard. Dat ging dus allemaal gesmeerd en razendsnel en binnen een halfuur was het allemaal klaar.
Ze bleken er toch wel wat moe van te zijn, zodat ze de rest van de dag rustig aan deden, maar verder was er niets te merken.

En vrijdag gingen we wegen. Bij de dierenarts. Vier wetterkinderen in de fietskar en Bommel mocht lopen, ernaast en aan de riem. Dat kon ze best vond ze, en dat was ook zo. Ze moest er ijverig van heen en weer dribbelen en hijgen, zó spannend was het!
Bommel bleek al 6,6 kilo te wegen, een indrukwekkend gewicht voor een jongedame van net 9 weken.
De wetterpups reageerden totaal anders dan de stabijtjes twee weken eerder. Ze vonden de dierenarts leuk, de geurtjes spannend en ze gingen gezellig met z'n allen op onderzoek uit, de hele praktijk door.
Ook de tweede rit ging voorspoedig. Bommel mocht weer mee, als ze moe werd kon ze nog altijd in de kar. Willemijn ging ook mee, voor de morele spoort van haar dochter.
Ook de tweede lichting wetters deed het prima. Bedaarder en flegmatieker dan wetters is geen enkel ras: ze wandelden door de praktijk of ze nooit anders deden en vonden alles leuk. Toen er een mevrouw met een maltezertje uit de behandelkamer kwam werd die enthousiast begroet. Het hondje was net zo groot als de wetterbaby's en dat vonden ze reuze interessant. De maltezer vond het zelf iets minder leuk: een zo'n wollen beertje is leuk, maar vier tegelijk en dan ook nog zo'n lompe stabijbaby, dat was haar te gortig!
Gelukkig werd ze toen gered door haar baas, die wel zag hoe benauwd het hondje werd van die druktemakers.
Ook de terugweg vonden de kleuters weer reuze spannend, en bij thuiskomst moest er wild gehold worden om al die spanning af te reageren!
Daarna wisten de jongelui precies hoe leuk die kar was. We hebben hem laten staan en er zit altijd wel een pup in, lekker te genieten van het uitzicht!

Labels: