En nog meer nieuws

Sinds vandaag hebben we de wetterkinderen verplaatst naar de ren bij het raam. Daar kunnen ze makkelijker uit de kist en dat wilden ze ook graag: ze hadden het warm!

Op het zeil is het lekker koel.

De stabijkinderen liggen nu 's nachts in de ren aansluitend aan die van de wetters en overdag zijn ze lekker buiten.

Bijkomend gevolg van de wetterkinderen buiten de kist is dat de stabijkinderen ze kunnen zien. En ruiken. Er zit maar één hekje tussen!

De stabijtjes hadden het als eerste door. Je zág ze denken: wat is dát nou?

Van de wetters komt tot nog toe weinig reactie. Alleen Capriccio heeft even gesnuffeld toen ze toch opstond omdat ze moest plassen.

Verder keek ze niet naar de stabijs om, die zich aan de andere kant van het hekje enorm stonden uit te sloven om aandacht te krijgen.

Bellefleur raakte er helemaal gefrustreerd van: ze wilde aandacht en wel nu! Ze kefte en sprong tegen het hekje op, maar de wetters aan de andere kant hadden net hun buikjes vol en ze verblikten of verbloosden niet. Ze sliepen, punt.

Al snel waren de stabijs weer met andere dingen bezig, zoals woest spelen meet veel kabaal en gegrom. Ook nu was Capriccio de enige die af en toe keek, maar ze vind het zeker niet spannend genoeg om voor overeind te komen. De rest reageerde helemaal niet. Die sliepen rustig door.

Gelukkig maar dat ze zo onverstoorbaar zijn, want ze mogen over een tijdje wel bij elkaar en de wetterpups zijn echt een flink stuk kleiner dan de stabijs. Nouja, nu nog wel. De vraag is natuurlijk hoe lang dat duurt, want ze groeien als kool!

In elk geval verloopt de eerste kennismaking goed, ze zijn niet bovenmatig in elkaar geïnteresseerd maar dat is normaal. Pas als er fysieke interactie komt zullen ze echt gaan reageren en dat komt vast wel goed.