Eten uit een bak

En na drie dagen vlees is het dan zover: er mag worden gegeten uit een bak.
Omdat Orpa zo onvoorstelbaar veel melk heeft zijn we vrij laat begonnen met vlees, en voor de eerste maaltijd uit een bak zijn de jongelui dus alweer vier weken. Wat vliegt de tijd!

De eerste bakmaaltijd is bij ons altijd vleespap: pupmelk met gemalen vlees erdoor.
Dat wordt een soort grijze blubber, die pups heerlijk vinden.
Eens kijken hoe het deze keer gaat... En dat valt alleszins mee.
De pups reageren meteen als ze het hekje horen: dat betekent over het algemeen dat mamma binnenkomt en mamma betekent eten. Maar deze keer komt er wel wat eetbaars binnen, alleen is dat niet mamma!

Zodra de bak wordt neergezet gaan de neusjes omhoog: de pups ruiken de pap en begrijpen meteen wat de bedoeling is. Doordat ze al vier weken zijn staan ze al redelijk goed op de benen en ze slobberen de bak leeg alsof ze nooit anders gedaan hebben.
Het gaat schoon op en ze zijn niet eens vies, want er heeft er maar één met een pootje IN de bak gestaan, de rest at alsof ze nooit anders dan uit een etensbak gegeten hebben: keurig op vier voetjes en met je hoofd over de rand.

Dit nest is waarlijk een bewonderenswaardig stel: ze groeien goed, gedragen zich keurig en eten ook nog netjes.
Vannacht mogen ze voor het eerst zonder hun moeder slapen, we laten de kist open en Orpa slaapt buiten de ren. Kunnen we meteen eens zien hoe het met de zindelijkheid gesteld is.

Tartaar

Vandaag zijn de pups drie weken en vier dagen. De tandjes beginnen door te komen en ze wandelen door de kist alsof ze nooit anders gedaan hebben. Okee, soms nog wat onhandig, maar toch. Tijd dus om eens te zien of er vast voedsel ingaat en hoe dat wordt verdragen.

Wij beginnen dat proces altijd met verse tartaar. Dat is licht verteerbaar en gezond voor de jongelui.
Tijdens het bezoek van een gezin met twee dochters van zeven en negen is het zover. De meisjes mogen om de beurt een pup vasthouden en dat is natuurlijk reuze spannend!
Ook tijdens dit proces zijn er weer duidelijk karaktertrekjes zichtbaar bij de pups.

Eendje vindt het maar stom: hij wil zijn bek niet opendoen en de lucht staat 'm ook niet aan. Hij draait zijn hoofd weg als een waar prinsje. Pas als hij geproefd heeft wat hij krijgt wordt hij alerter en gaan de hapjes erin.

Puzzeltje daarentegen hapt gretig zodra ze de lucht krijgt van het vlees en bijt bijna in een vinger, zo lekker vindt ze het. Ze blijft ook als het op is nog ijverig zoeken of er meer is.

Bonte neemt geroutineerd grote happen en vindt die paar stukjes die ze krijgt te weinig. Maar tegelijk legt ze zich er meteen bij neer als het op is, want er is zoveel te zien in de wereld!

Driestippen is ook gretig: eindelijk eten, lijkt ze te denken. Ze hapt het vlot weg maar is tegelijk wat voorzichtig. Kenmerkend voor haar: ze is erg nieuwsgierig maar tegelijk soms toch voorzichtig.

Witte heeft het gewoon meteen door. Hij is een stoer ventje, dat niet zo erg opvalt en daar eigenlijk ook geen moeite voor doet. Eigenlijk is hij wat verlegen en dat is te zien als hij zijn eerste hapje krijgt, maar zodra hij het proeft is ie om: lekker!

Tenslotte Bilstip. Bilstip is een pittige tante die zich de kaas niet van het brood laat eten en dat is ook nu merkbaar: ze hapt meteen in het vlees en probeert de hand waar het vandaan komt ook vast te houden. Mijn! lijkt ze te denken.

Na al deze inspanningen wordt er nog even gespeeld, maar niet lang: het is allemaal best vermoeiend. En bovendien: met een volle maag is het uitstekend slapen!

W.C.

De pups groeien als kool en gaan steeds beter lopen.
Daarom moeten ze zo langzamerhand gaan leren dat je niet zomaar plast waar je ligt of staat of zit, maar dat je plast op een andere plaats dan waar je bed is.
Dat soort dingen zitten verankerd in de instincten van een hond en daar maken we natuurlijk gebruik van!

We hebben dus vanaf vandaag geen vetbedjes meer die de hele bodem van het puppenhuis bedekken, maar een maatje kleiner. De ene helft is nu dus bed, de andere helft is kranten.
Op bed slaap je en op kranten is je w.c.

Dit is een fenomeen dat de pups eerst een rare zaak vinden. Kranten zijn raar. Ze ruiken gek en ze klinken ook gek.
Maar als snel hebben ze de bedoeling door, want kranten liggen niet zo lekker als een vetbed en dus slaap je op een vetbed en wat je niet doet op je bed, doe je dus op de krant.
Het gaat nog af en toe fout, als een pupje met de voorkant op de kranten staat en met de achterkant niet... ze zijn nog maar klein tenslotte.
Maar alle pups hebben binnen een dag door dat de kranten niet een bed zijn en daarom dus wat anders, en allemaal gaan ze braaf naar de krant als ze wakker worden en moeten plassen. Ze gaan keurig zitten en trekken een heel serieus gezicht. Want groot worden is tenslotte een serieuze zaak!
De zindelijkheidsbasis is hiermee gelegd.
Het begin van de opvoeding is gemaakt.

Nageltjes

De pups hebben scherpe nageltjes.
Zo scherp, dat het langzamerhand tijd wordt ze eens te knippen, voor Orpa's buik veranderd in een vel dat vol krassen en schrammen zit. Ze heeft het toch al zwaar te verduren, want de pups zijn groot en sterk, en Orpa's melk is van uitstekende kwaliteit, zodat de kinderen alleen maar in heel rap tempo groter en sterker worden.
En daarom zijn vandaag de nageltjes geknipt.
Eén voor een, heel voorzichtig, en alleen van de voorpootjes, want dat zijn de pootjes waarmee Orpa's buik zo onbarmhartig gepijnigd wordt.
Ze vonden het maar stom.

Als eerste was Eendje aan de beurt. Hij liet het zich vrij kalm welgevallen, maar dat zijn handjes werden vastgepakt vond ie raar.
Daarna kwam Puzzeltje, en die maakte stampij van jewelste: ze vond het stom!
De derde was Witte. Hij vond de aandacht leuk, maar verder vond ie het allemaal overbodig, hij wilde weg en wel nu!!

Als vierde was Bonte aan de beurt. Zij is behoorlijk zelfverzekerd en vond het eigenlijk allemaal wel best.
Daarna was Bilstip. Bilstip liet zich manicuren als een prinsesje, ze stak keurig ahar handje uit. Alleen trok ze het even hard weer terug zodra het werd vastgepakt, zodat er enige overtuiging nodig was.
Tenslotte Driestippen, de jongste van het gezelschap. Maar ze is zeker niet de minste, want ze schopte een kabaal waar Orpa, die al die tijd languit op de grond lag te doezelen, zelfs even haar hoofd van moest optillen. Driestippen was het er niet mee eens, zodra ik haar oppakte, begon ze als een ware sprinter over mijn schouder te klunen: hup, de wijde wereld in. En op het moent dat haar pootje gepakt werd - echt heel voorzichtig - begon ze te krijsen als een speenvarken.

Maar helaas, het hielp niet. En ze maakte zo'n kabaal dat het alweer klaar was voor ze het in de gaten had.

Nu ligt het stel weer uit te buiken.
In afwachting van de volgende aanval die ze op Orpa's melkvoorraad kunnen doen.

Hallo wereld!

Vandaag was een bijzondere dag.

Het eerste pupbezoek is geweest, en de twee jongedames die er deel van uitmaakten, bijna zeven en negen jaar oud, zagen wat wij volwassenen nog niet hadden gezien: Bilstip heeft haar oogjes open!
Werd deze mededeling eerst nog afgeslagen met een: Dat zou wel erg vroeg zijn, hoor!, maar de jongedames wisten het zeker, en gelijk hadden ze: het was waar!
Amper 8 dagen oud en de oogjes zijn helemaal open!

Nou is het natuurlijk niet zo dat een pupje meteen maar alles ziet zodra de oogjes open zijn, maar het is een stap voorwaarts in de ontwikkeling van deze hondenkindertjes. Een behoorlijk vlotte stap ook, want het is vrij vroeg, maar deze kinderen ontwikkelen zich op alle gebieden goed en vlot!

Beide aanstaande hondeneigenaresses hebben al uitgebreid met pups op schoot gezeten en Orpa vond het allemaal prima.
Ze is een heel ontspannen moeder, die wel erg goed voor haar kinderen zorgt maar het zeker niet overdrijft. En dus vindt ze kinderbezoek prima, al houdt ze het goed in de gaten.
Ze lag dus ontspannen bij de pups terwijl de meisjes met de pups op schoot zaten, en toen ze het voldoende vertrouwde ging ze gewoon lekker ergens anders liggen.
Voldoende oppas aanwezig, leek ze te denken.

Het jonge spul groeit ook als kool, ze doen het boven verwachting!
En als je Orpa ziet, zie je amper dat ze pups aan de borst heeft, en haar conditie heeft ze ook al weer bijna terug.
Wie doet dat haar na? Wij niet in elk geval ;)

Hebben!

Isabel vindt dat de pups van haar zijn.
Ze vindt ook dat Orpa het niet goed doet. Isabel vindt namelijk dat wanneer je pups hebt, je daar 24 uur per dag bij hoort te zijn, zodat er geen onvertogen piepje de bak uitkomt.
Ze vindt dat als er een pupje verdwaald is in de bak en hij er langer dan een honderste seconde over doet om jou als moeder terug te vinden, je dan ogenblikkelijk in moet grijpen.
Ze vindt dat je alles wat je vindt en hebt mee moet nemen naar je pups en dat je het allemaal aan die pups moet geven.
Ze vindt dat je voortdurend en 24 uur per dag en constant bovenop je pups moet zitten, dat je moet zorgen dat er geen haartje scheef zit en dat iedereen daardoor direct begrijpt dat jouw pups de mooiste en de beste en de leukste van de hele wereld zijn.

Orpa vindt dat allemaal niet.
Orpa vindt dat je pups moet voeden en verzorgen, dat je ze goed schoon moet houden en dat ze best af en toe mogen piepen. Je moet ze beschermen en lekker soppen en zo, maar je mag ook best eens even naar buiten. Je moet zorgen dat je melk in orde is en daarom moet je zelf dus goed eten, want die wurmen lusten nog geen vlees, laat staan gerookte oren!
En of iemand anders ze leuk vindt kan Orpa niks schelen: zij vindt ze geweldig en daar gaat het maar om!

Orpa doet het dus anders en Isabel is het daar niet mee eens. Kind!, zie je haar denken, kind!! Je doet het fout! Je bent net zo'n flodder als mijn moeder en die bakte er ook niks van. Ik heb je toch niet zo opgevoed? Ik deed het toch anders?
Maar luisteren ze, die kinderen van tegenwoordig? Natuurlijk niet!

Daarom staat er nu een hekje om de kist.
Want als je oma Isabel haar gang laat gaan gaat Orpa ergens anders wonen, zodat zij die kinderen groot kan brengen.
En omdat wij denken dat Orpa uitstekend zélf haar kinderen kan grootbrengen, is er dus dat hekje.
Isabel vindt het stom.
Maar Orpa daarentegen vindt het lekker rustig.
Zo gaan die dingen.

Orpa lusnie...

Orpa lust normaal niet zo heel veel: ze is wat kieskeurig.
Tijdens de dracht lustte ze nog minder, maar de tweede helft lustte ze opeens alles!
En ook nu gaat er wat eten betreft alles in.
Maar Orpa's kieskeurigheid is niet helemaal verdwenen...

Als pupjes geboren worden kunnen ze nog niet zelfstandig plassen en poepen: moeder moet het buikje likken en zo masseren om de boel naar buiten te krijgen.
Orpa doet dat ook heel braaf. Maar soms ligt er al een drolletje in de bak.
De gemiddelde hondenmoeder eet dat direct op: het nest moet schoon gehouden worden!
Maar Orpa vindt dit onderdeel van het moederschap nogal een bezoeking.
Als er een drolletje ligt, zit ze er eerst uitgebreid naar te staren, dan loopt ze erheen en begint het met duidelijke tegenzin op te eten.
Ze pakt het op en laat het een paar keer vallen, en ondertussen kijkt ze schuin naar ons: willen wij dat niet even regelen?
Maar als je dan een papiertje pakt en het drolletje oppakt, komt haar instinct in opstand: ze hoort dit zelf te doen, hier met die keutel!
Ook het buikjes masseren is een probleem voor Orpa. Want als je dat doet komt er van alles uit, en dat vindt ze minder.

Er zijn van die teven die de ontlasting van hun pups ng opeten als de pups al 8 weken zijn. Maar iets zegt mij dat Orpa daar niet bij gaat horen.