De pups van de Eenhoornleijn

In dit digitale dagboek vindt u de beschrijvingen van hoe de pups van de Eenhoornleijn opgroeien tot ze naar hun nieuwe bazen gaan. Voor uitgebreide fotoseries van het jonge spul kunt u op de website kijken. Veel plezier!

25 mei 2008

Tartaar

Vandaag zijn de pups drie weken en vier dagen. De tandjes beginnen door te komen en ze wandelen door de kist alsof ze nooit anders gedaan hebben. Okee, soms nog wat onhandig, maar toch. Tijd dus om eens te zien of er vast voedsel ingaat en hoe dat wordt verdragen.

Wij beginnen dat proces altijd met verse tartaar. Dat is licht verteerbaar en gezond voor de jongelui.
Tijdens het bezoek van een gezin met twee dochters van zeven en negen is het zover. De meisjes mogen om de beurt een pup vasthouden en dat is natuurlijk reuze spannend!
Ook tijdens dit proces zijn er weer duidelijk karaktertrekjes zichtbaar bij de pups.

Eendje vindt het maar stom: hij wil zijn bek niet opendoen en de lucht staat 'm ook niet aan. Hij draait zijn hoofd weg als een waar prinsje. Pas als hij geproefd heeft wat hij krijgt wordt hij alerter en gaan de hapjes erin.

Puzzeltje daarentegen hapt gretig zodra ze de lucht krijgt van het vlees en bijt bijna in een vinger, zo lekker vindt ze het. Ze blijft ook als het op is nog ijverig zoeken of er meer is.

Bonte neemt geroutineerd grote happen en vindt die paar stukjes die ze krijgt te weinig. Maar tegelijk legt ze zich er meteen bij neer als het op is, want er is zoveel te zien in de wereld!

Driestippen is ook gretig: eindelijk eten, lijkt ze te denken. Ze hapt het vlot weg maar is tegelijk wat voorzichtig. Kenmerkend voor haar: ze is erg nieuwsgierig maar tegelijk soms toch voorzichtig.

Witte heeft het gewoon meteen door. Hij is een stoer ventje, dat niet zo erg opvalt en daar eigenlijk ook geen moeite voor doet. Eigenlijk is hij wat verlegen en dat is te zien als hij zijn eerste hapje krijgt, maar zodra hij het proeft is ie om: lekker!

Tenslotte Bilstip. Bilstip is een pittige tante die zich de kaas niet van het brood laat eten en dat is ook nu merkbaar: ze hapt meteen in het vlees en probeert de hand waar het vandaan komt ook vast te houden. Mijn! lijkt ze te denken.

Na al deze inspanningen wordt er nog even gespeeld, maar niet lang: het is allemaal best vermoeiend. En bovendien: met een volle maag is het uitstekend slapen!

Labels: