Hebben!

Isabel vindt dat de pups van haar zijn.
Ze vindt ook dat Orpa het niet goed doet. Isabel vindt namelijk dat wanneer je pups hebt, je daar 24 uur per dag bij hoort te zijn, zodat er geen onvertogen piepje de bak uitkomt.
Ze vindt dat als er een pupje verdwaald is in de bak en hij er langer dan een honderste seconde over doet om jou als moeder terug te vinden, je dan ogenblikkelijk in moet grijpen.
Ze vindt dat je alles wat je vindt en hebt mee moet nemen naar je pups en dat je het allemaal aan die pups moet geven.
Ze vindt dat je voortdurend en 24 uur per dag en constant bovenop je pups moet zitten, dat je moet zorgen dat er geen haartje scheef zit en dat iedereen daardoor direct begrijpt dat jouw pups de mooiste en de beste en de leukste van de hele wereld zijn.

Orpa vindt dat allemaal niet.
Orpa vindt dat je pups moet voeden en verzorgen, dat je ze goed schoon moet houden en dat ze best af en toe mogen piepen. Je moet ze beschermen en lekker soppen en zo, maar je mag ook best eens even naar buiten. Je moet zorgen dat je melk in orde is en daarom moet je zelf dus goed eten, want die wurmen lusten nog geen vlees, laat staan gerookte oren!
En of iemand anders ze leuk vindt kan Orpa niks schelen: zij vindt ze geweldig en daar gaat het maar om!

Orpa doet het dus anders en Isabel is het daar niet mee eens. Kind!, zie je haar denken, kind!! Je doet het fout! Je bent net zo'n flodder als mijn moeder en die bakte er ook niks van. Ik heb je toch niet zo opgevoed? Ik deed het toch anders?
Maar luisteren ze, die kinderen van tegenwoordig? Natuurlijk niet!

Daarom staat er nu een hekje om de kist.
Want als je oma Isabel haar gang laat gaan gaat Orpa ergens anders wonen, zodat zij die kinderen groot kan brengen.
En omdat wij denken dat Orpa uitstekend zélf haar kinderen kan grootbrengen, is er dus dat hekje.
Isabel vindt het stom.
Maar Orpa daarentegen vindt het lekker rustig.
Zo gaan die dingen.