Rust (Lobkepups)

En nu zijn alle pup van Lobke alweer naar hun nieuwe baasjes. Mallon Bobber is naar Finland vertrokken, Moby naar Mijdrecht, Mozes naar Huizen, Mink woont in de Betuwe en Witneus, die Mees gaat heten, is net over de Nederlandse grens gaan wonen, in het Belgische St.Margriete.
De dames zijn ook allemaal weg. Makke is naar Noordholland, net als Meike Silke. Die wonen twee dorpen bij elkaar vandaan en zullen vaak nog samen spelen! Mijke Tjitske is naar haar grootvader gegaan, in Almere. Moike woont in Drachten en Mette tenslotte is naar de achterhoek, waar ze bij een familie woont die ook paardjes fokken.
Hopelijk blijven we van het reilen en zeilen van de jongelui op de hoogte, maar voor nu: veel plezier allemaal en succes met jullie nieuwe baasjes!

Lobke heeft nu dus weer rust, hoewel niet voor lang, want in november gaan we verhuizen naar de zuidwesthoek van Friesland. Daar zijn dus weer voldoende nieuwe dingen te ontdekken voor een nieuwsgierig wetterhounmeisje!

Hobby (Lobkepups)

Moby heeft een hobby. Die hobby heet Silke. Hij ontdekte het zomaar opeens: alle broers en zussen hebben uitsteeksels waar je ze aan vast kunt houden. En daarna kun je er dan mee in de rondte lopen en zo, dat is leuk! Met iets rondhollen vindt Moby sowieso leuk, hij voelt zich dan reuze stoer. Nu had hij ontdekt dat je ook rond kunt lopen met je zus. Hij greep Silke bij haar staart, Silke viel en hop! daar ging ze! Moby wandelde de ren rond en Silke werd op haar rug meegesleept alsof ze een misdadigster was. Niet dat ze zich dat zomaar liet welgevallen, zeker niet, ze krijste alles bij elkaar en zodra ze Moby maar even binnen bereik had, beet ze hem venijnig in zijn benen. Moby liet niet direct los, maar toen Silke op hem los begon te meppen en tekeer ging als een regelrecht viswijf, koos hij eieren voor zijn geld. Silke was zo boos dat ze Moby nog achterna zat en een paar keer bovenop hem sprong om het flink af te tuigen. Niet dat dat zo enorm aankwam, want Moby is letterlijk twee keer zo zwaar als Silke: de grootste en de kleinste stonden tegenover elkaar, het was net "anderhalve cent". Waar we eerst nog dachten dat er een helpende hand geboden was, weten we nu beter. Silke kan zich uitstekend redden, ze is zo venijnig als ze klein is.

Cynthia komt spelen! (Lobkepups)

Vandaag is het feest, want Cynthia komt spelen!
Spelen is natuurlijk een ruim begrip, vooral als het om zesjarige meisjes en zes weken oude pupjes gaat. Spelen wil in dat verband zoveel zeggen als zitten in het gras, aaien en pupjes je handen laten vangen, speeltjes voor ze heen en weer bewegen en verder je laten beklimmen. Voor de pups was Cynthia de Mount Everest en voor Cynthia was al dit geklauter over haar heen helemaal geweldig. Ze had al bijna dagelijks de groei van de kinders scherp in de gaten gehouden, zij was de eerste vreemde die erbij mocht van Lobke. Lobke is haar grote vriendin en dat is wederzijds, en nu mochten de pups dus buiten spelen met Cynthia. Ze ging zitten en liet zich beklimmen en haar reacties waren voor de pups voldoende aanleiding om zich enorm uit te gaan sloven. Ze renden rondjes, keften om haar uit te dagen en doordat Cynthia hier natuurlijk op reageerde door te lachen, werd het een dolle boel!
Na een kwartiertje waren ze allemaal moe en ging het bezoek weer naar huis. Alle pups waren doodop, hoewel teefje 3-stippen, die Moike gaat heten, als enige protesteerde: ze wilde nog veel langer spelen! Maar de rest viel al snel in slaap. Dat was een leuke middag!

Van zeehond tot landhond (Juttepups)

De eerste 3 weken wordt er vooral geslapen, gedronken, geplast en gepoept. Maar ook de motorische ontwikkeling wordt niet vergeten. Eerst worden de pups geactiveerd door mam. Jutte loopt, voordat ze gaat liggen, eerst menig rondje door de kist. De pups achtervolgen haar dan, want ze willen drinken! Nee, eerst billen wassen en dan pas aan de tepel.
Eerst schuifelen de pups als zeehonden op het droge, de voorpoten als vlerken en achter als stuwing. Na 3 dagen gaan de staarten in top en ook proberen ze de kopjes van de grond te krijgen. De poten komen vooral in actie bij het drinken: voor- om de borst van mam te masseren en om het evenwicht te bewaren als zus of broer onder- of bovenlangs wil en achter- als stuwing en op een gegeven moment wordt er ook op gestaan. In de 2de week proberen ze bij het lopen de voetjes onder zich te krijgen en dan moet ook nog de kop omhoog en de voorpoten …….Heel vaak eindigen de pogingen in omrollen, maar om te drinken moet je wel naar mam toe, dus …nog maar weer eens proberen.
En zoals zo vaak….oefening baart kunst…. De pups lopen (met vallen en opstaan) na 3 weken, ook buiten de kist. De ogen zijn open gegaan op de 13de dag, maar veel zien ze nog niet. Jutte kan in de kist liggen en dan gaan ze bij Jens, de kat, melk zoeken! Jens is natuurlijk wel lekker warm en spint ook nog. Of ze dat horen of voelen, weet ik niet.
In de 3de week zijn ze ook meer met elkaar bezig, aflikken (tong wordt gebruikt), omduwen (gaat nog heel gemakkelijk), met de poten elkaar aftasten, etc.
Naast dit motorische worden ook de stembanden getraind, het piepen is langzaam overgegaan in een soort blaffen. Alles is nog te vergelijken met een kippenhok, maar het zijn al heel wat decibels!
Al met al zijn het nu toch al aardige mini-hondjes.

Gevecht met de tijger (Lobkepups)

Moby heeft van zijn nieuwe baas een tijger gekregen. Die is dus van hem. Je zou zeggen dat pupjes van een week of 5 dat niet weten, maar Moby heeft direct besloten dat dit ding, wat het ook is, aan hem toebehoort. Moby is sowieso zeker van de zaken des levens en hiervan dus ook. Moby heeft een mand, ook al helemaal van hemzelf, al liggen er soms puppen in, en daar moest de tijger heen. Toen dat volbracht was, moest de tijger dood. Dit bleek niet zomaar een spelletje, nee, het was een levenstaak! Eerst moest de tijger in de mand. Dan ga je doen of ie er helemaal niet is. Daara bijt je hem in de achterkant, voorkant, zijkant, overal, maar wel telkens bij verrassing natuurlijk. Dan bespring je hem en schud je hem dood, en wel zo woest dat je zelf ondersteboven valt, maar dat mag. Dit is tenslotte een serieuze zaak en vallen hoort daarbij. Als je de tijger dood hebt gemaakt begin je weer opnieuw, want het moet snel, sneller, snelst, zodat hij je niet ziet aankomen. En als je je daar dan een kwartier mee bezig hebt gehouden neem je de tijger mee in de bek en ga je er lekker mee slapen...
Het leven kan zo simpel zijn. Vraag het maar aan Moby.

Witneus (Lobkepups)

Witneus is een apart kereltje. Hij houdt best van gezelligheid maar heeft ook zo zijn voorkeuren. Daar achterin die tuin, dat is maar niks. Niet dat het daar niet leuk is hoor, er staan stoelen en een mand, er is allerlei speelgoed, een kippenren, een waterbak, er is van alles te doen. En daar houden zijn broers en zussen zich dus ook mee bezig, maar niet Witneus. Witneus vindt de andere kant van de tuin namelijk veel leuker. Aan de andere kant van de tuin heb je een schutting waar je door kunt kijken en daar is De Wereld. De Wereld is iets waar je rekening mee moet houden en dat kan alleen als je weet waar het over gaat. Dus moet je zorgen dat je weet waar het over gaat en dan kan alleen als je goed oplet en vaak door het hek kijkt. Witneus heeft geen enkele aspiratie om naar buiten te gaan en in de Wereld, welnee! Hij ligt gewoon met zijn kopje op een randje en kijkt tussen de planken door naar buiten. Daar komen mensen langs, andere dan er hier zijn. Er komen katten langs, ook andere dan er hier zijn. Soms zie je honden, dat ruik je duidelijk, al zien ze er anders uit dan mama en tante Isabel. Er zijn auto's en fietsen en brommers en kinderen. Kinderen zijn leuk, daar moet Witneus van kwispelen al weet hij niet echt waarom. Het is een vreemd iets, die Wereld en Witneus kan er geen genoeg van krijgen. Als hij uitgekeken is gaat ie lekker slapen. Alleen, bij voorkeur. Want dan kan hij eens in alle rust overdenken wat hij vandaag weer allemaal gezien heeft.

Makke (Lobkepups)

Makke is een vriendelijk en nieuwsgierig meisje. Ze is ook een hongerlapje, dat is een goeie eigenschap voor een pup. Zodra Lobke binnen Makkes bereik is, probeert ze een tepel te pakken te krijgen. Nou, daar is niks mis mee! Of het binnen is of buiten, in het voorbijgaan of als Lobke zit of slaapt, Makke staat vooraan. Als de pups buiten hebben gegeten 's middags mag Lobke erbij. De bak uitlikken is een privilege van moeders en dus mag Lobke dat ook. Dat er dan tegelijk een tiental kinderen aan je tepels hangen is iets dat Lobke voor lief neemt. Als moeder zijnde heb je verantwoordelijkheden en die zijn divers: je met zorgen dat de boel schoon is, dus bakken moeten uitgelikt, plassen moeten opgedweild (soms mag ik het doen, maar soms doet Lobke het) en poep moet ook weg. Plasjes verdwijnen in het gras, poep niet en dus moet Lob dat hele grasveld af om te regelen dat het schoon wordt! Kinderen voeden hoort ook bij de taken van een moeder en Lobke is praktisch, ze voedt dus tijdens het dweilen, zullen we maar zeggen. Lobke is ook rigoureus; zodra ze klaar is vertrekt ze. Vandaag stond ze te ruimen naast het hekje en toen was ze klaar. Er hingen weliswaar een stel kinderen aan de tepel, maar dat was bijzaak vond Lobke: ze sprong over het hekje. Makke heeft een aardige zuigkracht in haar kleine mondje en bleef hangen, zodat ze dus door het hekje van haar moeder werd losgerukt. Dat was schrikken! Ze holde op drie pootjes en onuitsprekelijk zielig naar de andere kant van de tuin, al huilend en piepend. Grondige controle liet zien dat deze schrik vooral psychisch was en ook later bleek het pootje helemaal in orde te zijn. Makke dacht daar anders over. Ze liep een tijdje toch wat mank. Ze kreeg daarom regelmatig extra controle om te zien of het pootje toch niet dik zou worden, iets dat gelukkig niet het geval was. Maar al die aandacht vind ze dan wel weer erg lekker. Zo lekker dat ze gewoon tijdens de controle in slaap viel...

Slapen in het perk (Lobkepups)

Vandaag hebben de pups iets nieuws ontdekt. Omdat het weer enorm meezit zijn ze dagelijks buiten vanaf een uur of een. Dan is het gras droog en is het prima toeven in de tuin. Omdat het best warm kan worden in zo'n beschutte hoek, zoeken de jongelui naar een plekje waar ze koel kunnen liggen. Dat bleek te kunnen onder een nogal breed uitdijende Oost-Indische kers, die over het pad gegroeid is, maar al dat bloem en blad was een uitdaging die je als pup zijnde enorm uit de slaap houdt; er werd dus niet zozeer geslapen als wel gesnoeid. Maar ja, daar krijg je het dan weer warm van en zo werd er dus gezocht naar een andere plaats om te slapen. Omdat de dames en heren nog net door de mazen van het hekje passen, gingen ze er dus ook door. Ze kwamen uit in het perk erachter. Nou gaan we binnenkort verhuizen dus de planten die niet opgegeten mogen worden zijn al verhuisd en zo ontstond er een perk waar je je als wetterpup uit mag leven. Dat was wel even een groot succes! Er werd ijverig gegraven en na een tien minuten pittig aanpoten was daar een kuil ontstaan van zeker tien centimeter diep: voorwaar niet slecht als je net een maand op deze wereld bent! Van al dat werk zijn ze zo moe geworden dat ze spontaan in slaap vallen en zo een ondefinieerbaar hoopje pups produceren: je kunt niet meer zien waar de ene ophoudt en de andere begint! En over onherkenbaar gesproken, er is ook niet erg duidelijk meer wat voor planten er daar hebben gestaan. De jongelui hebben gekozen voor het perk met kruiden en zijn vermoedelijk op iets rustgevends gestuit, want ze hebben enkele uren geslapen op dat warme en zonnige plekje. Toen werden ze wakker en hadden ze honger. Ach ja. Niets nieuws onder de zon. Het leven van een pup is uitstekend, lijken ze te denken. Beetje spelen, eten, slapen... en zo is het ook.

Buiten spelen (Lobkepups)

Vandaag hebben de jongelui voor het eerst buiten gespeeld. Dat was effe spannend zeg! Het gras had een verbluffend effect op de jongelui, die kriebel aan hun buik maakte ze allemaal even uitgelaten. Tjitske was er uiteraard het eerste aan gewend. Terwijl iedereen na de papmaaltijd nog een slokje bij mama Lobke ging halen, ging zij al op boevenpad. Silke, de kleinste van de dames, ging met haar mee, die vindt nieuwe dingen ook erg leuk. Samen ontdekten ze dat je door het hekje kan (ja, nóg wel) en dat er achter het hekje ook plek is om te liggen. Er zijn ook kippen, wat dat precies zijn is nog onduidelijk maar in elk geval erg interessant. Dan bleek er ook een waterbak te zijn, ook leuk! Terwijl Lobke haar overgebleven acht kinderen voedde hadden Silke en Tjitske het maar druk. Het ergste was nog wel dat er meer waren die mee gingen op onderzoek, maar die kwamen braaf weer terug toen Lobke haar ongenoegen uitpiepte. De twee dames echter niet. Lobke had een dilemma want hoewel ze wilde weten wat de kinderen uitspookten, wilde ze de kinderen die lagen te drinken ook niet storen. Gelukkig kwamen de jonge onderzoekers ook weer terug om een slokje te halen, want de wereld was zelfs voor een ondernemende Tjitske toch wel erg groot. Ze wil terug naar haar moeder en Silke ook. Een slokje drinken valt niet mee, want dikke Bertha doet haar bijnaam eer aan, ze is nog steeds veruit de grootste en het is duidelijk waarom: ze eet als eerste en stopt als laatste. Moby heeft deze kunst inmiddels afgekeken en ook hij begint aardig dik en rond te worden. Ook Moos, de witte reu, is aardig groot inmiddels en langs die drie dikzakken moeten Silke en Tjitske zich zien te werken om een welverdiend slokje te halen. Lobke heeft hier inmiddels geen geduld meer voor en net als de dames hun doel naderen staat mama op en loopt ze weg. De twee avonturiers hadden geen puf meer om hun moeder achterna te gaan, ze bleven liggen en vielen ter plekke in slaap. Het leven is een vermoeiende zaak, dat blijkt.