Buiten spelen (Lobkepups)

Vandaag hebben de jongelui voor het eerst buiten gespeeld. Dat was effe spannend zeg! Het gras had een verbluffend effect op de jongelui, die kriebel aan hun buik maakte ze allemaal even uitgelaten. Tjitske was er uiteraard het eerste aan gewend. Terwijl iedereen na de papmaaltijd nog een slokje bij mama Lobke ging halen, ging zij al op boevenpad. Silke, de kleinste van de dames, ging met haar mee, die vindt nieuwe dingen ook erg leuk. Samen ontdekten ze dat je door het hekje kan (ja, nóg wel) en dat er achter het hekje ook plek is om te liggen. Er zijn ook kippen, wat dat precies zijn is nog onduidelijk maar in elk geval erg interessant. Dan bleek er ook een waterbak te zijn, ook leuk! Terwijl Lobke haar overgebleven acht kinderen voedde hadden Silke en Tjitske het maar druk. Het ergste was nog wel dat er meer waren die mee gingen op onderzoek, maar die kwamen braaf weer terug toen Lobke haar ongenoegen uitpiepte. De twee dames echter niet. Lobke had een dilemma want hoewel ze wilde weten wat de kinderen uitspookten, wilde ze de kinderen die lagen te drinken ook niet storen. Gelukkig kwamen de jonge onderzoekers ook weer terug om een slokje te halen, want de wereld was zelfs voor een ondernemende Tjitske toch wel erg groot. Ze wil terug naar haar moeder en Silke ook. Een slokje drinken valt niet mee, want dikke Bertha doet haar bijnaam eer aan, ze is nog steeds veruit de grootste en het is duidelijk waarom: ze eet als eerste en stopt als laatste. Moby heeft deze kunst inmiddels afgekeken en ook hij begint aardig dik en rond te worden. Ook Moos, de witte reu, is aardig groot inmiddels en langs die drie dikzakken moeten Silke en Tjitske zich zien te werken om een welverdiend slokje te halen. Lobke heeft hier inmiddels geen geduld meer voor en net als de dames hun doel naderen staat mama op en loopt ze weg. De twee avonturiers hadden geen puf meer om hun moeder achterna te gaan, ze bleven liggen en vielen ter plekke in slaap. Het leven is een vermoeiende zaak, dat blijkt.