De pups van de Eenhoornleijn

In dit digitale dagboek vindt u de beschrijvingen van hoe de pups van de Eenhoornleijn opgroeien tot ze naar hun nieuwe bazen gaan. Voor uitgebreide fotoseries van het jonge spul kunt u op de website kijken. Veel plezier!

5 mei 2006

dingen (Isa's pups)

Als de pups naar buiten gaan, doen ze dat lopend. Dat kan best, ze zijn groot genoeg. Ik doe de ren open en loop voor ze uit, soort van, en de pups hollen mee, om, door, over en naast mijn voeten. Naar buiten is leuk, want buiten gebeurt het! Buiten is eten, kinderen die aaien, geluidjes, speeltjes, dag, kortom: dikke pret.
Als we dan naar buiten gaan, lopen we door de keuken en dan door de bijkeuken, daar stappen we over de drempel en vlak naast de bijkeuken is al de ingang van de ruime ren.
Vandaag was er achter wat raars aan de hand in de bijkeuken. De pups stormden achter elkaar door de kamer en de keuken en in de bijkeuken was Een Ding. Het Ding staat daar altijd, maar het houdt altijd zijn mond. Nu niet. Nu bewoog er van alles achter het ronde raam en er kwam ook geluid uit. Jawel, het bleek de wasmachine te zijn.
Dat was even raar! De pups stonden er acuut van stil, ze botsten ervan tegen elkaar op en gingen vervolgens zitten om dit ding goed op te nemen. Al snel was er een dapper genoeg om naar voren te lopen en te kijken hoe het ding rook en of het ook bewoog, maar nee, de geur was niet spannend en bewegen deed het ook al niet, behalve dan achter dat ronde raam in het midden.
Een van de pups probeerde het bewegen te volgen, maar daar draaide zijn kopje zo gek van in de rondte dat hij er al snel mee ophield! En al snel waren ze alle zes uitgekeken op het ding en holden ze weer verder, naar buiten, naar mamma, naar eten dus.
Isabel werd midden op het grasveld te pakken genoen door de zes onverlaten. Normaal is ze snel genoeg weg, maar door het oponthoud was ze even de aandacht verloren en daardoor hingen er opeens zes dikke pups aan haar tepels! Gelukkig luisteren ze erg goed naar de fluit. Ik hoefde alleen maar in de ren te gaan staan en te fluiten en binnen twee seconden hadden de dames en heren alle zes losgelaten en waren ze de ren ingesprongen, naar de voerbak met brokjes. Isabel was er helemaal verbaasd van, zo snel hadden ze nog nooit losgelaten!
De kinderen vielen aan op de brokjes en daarna speelde ze nog even wild, maar al snel vielen ze allemaal in slaap, her en der verspreid. Hè hè... weer even rust.