we zijn 2 weken, en we groeien als kool !!

De eerste 2 weken zitten erop, en de pups zijn inmiddels allemaal al zo'n 3,5 keer verdubbeld in gewicht (!!). Oeki Bijke eet per dag meer als normaal gesproken in een hele week, maar de pups trekken het er allemaal ook net zo hard uit.

Zaterdag 24 januari hebben de teefjes de oogjes opengedaan, en de heren deden de ogen open op zondag en maandag. Zoals je ziet, is het bij honden niet anders als bij mensen, de mannen letten op de hoofdzaken (hoe blijf ik zo lang mogelijk in deze heerlijke warme kist, en hoe krijg ik zo gemakkelijk mogelijk te eten), terwijl de vrouwen weer eens zo nieuwsgierig zijn dat ze zo snel mogelijk uit de kist willen kijken.

Gisteren heeft Monique de nagels geknipt van de pups. De hondjes zijn nu ook bezig om van kruipen over te gaan naar (onbeholpen) stappen. Je kunt je nu nog niet zo goed voorstellen dat ze over een paar weken alle kanten op hollen.

We zitten nu echt te wachten tot de "baby" pups groter worden ("kleuter" pups), en op ontdekking uitgaan. Waarschijnlijk zullen we nog wel een keer terug denken aan de eerste rustige weken, toen het nog simpel was om puppies onder controle te houden, maar van ons mag het nu echt wel gebeuren.

Morgen krijgen de pups de eerste ontwormingskuur, we zullen eens kijken of ze dat lekker vinden.

Groeten,

Leon

Oeki Bijke wil ook een eigen leven

De eerste paar dagen was Bijke bijna met geen mogelijkheid uit de werpkist te krijgen. Als ze naar buiten moest, dan moest ze echt uit de kist getrokken worden, want ze wilde bij de pups blijven. Eenmaal buiten ging het goed, maar zodra we weer terug naar huis liepen, kreeg ze wel weer heel veel haast.

Gisterochtend besloot ze echter dat ze ook nog een eigen leven heeft. Ik riep haar om mee naar buiten te gaan, en ik liep ook al richting de kist, om haar eruit te gaan trekken. Dit was echter helemaal niet meer nodig, direct na mijn roep sprong ze overeind, en uit de kist. Er waren 2 pups aan het zogen, die dus allebei een keer of 3 over de kop gingen, doordat ze min of meer afgeschoten werden door moederlief. Buiten kwamen we de hond van de buren tegen, en Bijke was direct weer aan het springen en het rennen, of ze nooit pups gehad had. Na het uitlaten ging ze wel direct de kist weer in.

Vanochtend ging mevrouw nog een stapje verder. Na het uitlaten bedacht ze dat ze eigenlijk helemaal niet de hele dag bij de pups hoeft te zijn, dus ging ze maar zo ver mogelijk van de werpkist af liggen. Alle pups lagen te slapen, dus ze werd ook niet gemist. Op het moment dat 1 pup echter begon te piepen, was het toch weer gedaan met de vrije tijd van Bijke. Zoals te verwachten was dit ene piepje al genoeg om Bijke weer in een draf in de kist te krijgen.

Omdat Bijke het vanaf het begin al prima vindt als er mensen bij de pups komen, mochten de pupkopers dit weekend ook al langskomen om even naar de pups te komen kijken, wat iedereen natuurlijk erg vertederend vond. Al met al hebben we een druk, maar wel heel leuk weekend op deze manier.

Groeten,

Leon

geboorte pups Oeki Bijke

Op 13 januari in de vroege ochtend was het voor ons duidelijk: Bijke ging vandaag, en wel binnen enkele uren pups krijgen. Het hijgen en het onrustige gedrag van de dag daarvoor was in de nacht van 12 op 13 januari alleen maar erger geworden. Omdat wijzelf nog nooit pups hadden gekregen, heeft Monique 's ochtends om 06.00 uur Marjolein gebeld, die ons zou komen assisteren. Marjolein moest uit Balk komen, dus voor dat zij er was waren we weer een paar uur verder. Rond 10.00 uur in de ochtend begon Bijke te rillen, dus het leek allemaal mooi overdag op dinsdag de 13e te gaan gebeuren. Dat was echter niet wat Oeki Bijke in de zin had. Het ging op en neer bij haar, dan zat ze weer een poos te rillen, om daarna weer een uurtje te gaan slapen.

We hadden Kirsten, onze oudste dochter (9 jaar) beloofd dat ze erbij mocht zijn, dus die hebben we om 20.30 uur naar bed gestuurd, met de plechtige belofte dat we haar zouden roepen als Oeki Bijke met de bevalling zou beginnen.Om 23.30 uur zijn wij uiteindelijk ook maar naar bed gegaan, en voor Marjolein hadden we een matras in de woonkamer gelegd. Het lijkt erop dat dit het signaal was waar de hond op gewacht had: het huis was ongeveer een uur in diepe rust, toen mevrouw besloot dat het toch maar moest gebeuren.

Op woensdag 14 januari om 1.10 uur is met een grote gil het eerste teefje geboren, en toen kwamen Monique en ik dus naar beneden gerend. Alles ging goed, Marjolein had even gewacht met ons te roepen, omdat de hond eindelijk toegegeven had aan de weeën. Ik heb Kirsten erbij gehaald (normaal wordt ze nooit wakker, maar nu was ze direct bij de les). Pup 2 kwam om 2.10 uur, eveneens met een grote gil van Oeki Bijke, en ook dit was een teefje. Zo ging het gestaag door (al hoewel het gegil stopte na pup 3), en om 3.30 uur was Oeki Bijke moeder van 6 gezonde pups, precies zoals de echo al had laten zien.Oeki Bijke gedroeg zich direct als een voorbeeldige moeder.

Die ochtend werd onze tweeling, Anne en Esther (bijna 5 jaar) blij verrast met de komst van de pups, en die waren dan ook direct niet meer weg te slaan bij de werpkist. Ze hielden zich netjes aan onze opdracht dat ze alleen nog maar naar de pups mochten kijken, en ook nu kunnen ze nog tijden naar de werpkist kijken. Af en toe verdwijnt er een handje in de werpkist, om een pup te aaien, maar ze weten donders goed dat ze zelf nog geen pup vast mogen pakken. Ook Oeki Bijke vindt al het bezoek prima, ze kijkt alleen heel erg bezorgd als we de pups eruit halen om te wegen.

De pups zijn nu 2 dagen oud, ze drinken allemaal goed, en vertonen prima puppygedrag, voor zover wij als "amateur fokkers" dat kunnen beoordelen. Ze groeien als kool, En Oeki Bijke gedraagt zich of ze altijd al moeder geweest is. Ze heeft wat aandrang nodig om naar buiten te gaan, maar zodra ze uit de werpkist is, gaat ze wel gewoon met je mee. Na een kort rondje krijgt ze wel weer heel veel haast om naar huis te gaan.

We hebben inmiddels weer een beetje bijgeslapen, en op dit moment is het echt genieten van de pups.

Groetjes,

Leon