geboorte pups Oeki Bijke

Op 13 januari in de vroege ochtend was het voor ons duidelijk: Bijke ging vandaag, en wel binnen enkele uren pups krijgen. Het hijgen en het onrustige gedrag van de dag daarvoor was in de nacht van 12 op 13 januari alleen maar erger geworden. Omdat wijzelf nog nooit pups hadden gekregen, heeft Monique 's ochtends om 06.00 uur Marjolein gebeld, die ons zou komen assisteren. Marjolein moest uit Balk komen, dus voor dat zij er was waren we weer een paar uur verder. Rond 10.00 uur in de ochtend begon Bijke te rillen, dus het leek allemaal mooi overdag op dinsdag de 13e te gaan gebeuren. Dat was echter niet wat Oeki Bijke in de zin had. Het ging op en neer bij haar, dan zat ze weer een poos te rillen, om daarna weer een uurtje te gaan slapen.

We hadden Kirsten, onze oudste dochter (9 jaar) beloofd dat ze erbij mocht zijn, dus die hebben we om 20.30 uur naar bed gestuurd, met de plechtige belofte dat we haar zouden roepen als Oeki Bijke met de bevalling zou beginnen.Om 23.30 uur zijn wij uiteindelijk ook maar naar bed gegaan, en voor Marjolein hadden we een matras in de woonkamer gelegd. Het lijkt erop dat dit het signaal was waar de hond op gewacht had: het huis was ongeveer een uur in diepe rust, toen mevrouw besloot dat het toch maar moest gebeuren.

Op woensdag 14 januari om 1.10 uur is met een grote gil het eerste teefje geboren, en toen kwamen Monique en ik dus naar beneden gerend. Alles ging goed, Marjolein had even gewacht met ons te roepen, omdat de hond eindelijk toegegeven had aan de weeën. Ik heb Kirsten erbij gehaald (normaal wordt ze nooit wakker, maar nu was ze direct bij de les). Pup 2 kwam om 2.10 uur, eveneens met een grote gil van Oeki Bijke, en ook dit was een teefje. Zo ging het gestaag door (al hoewel het gegil stopte na pup 3), en om 3.30 uur was Oeki Bijke moeder van 6 gezonde pups, precies zoals de echo al had laten zien.Oeki Bijke gedroeg zich direct als een voorbeeldige moeder.

Die ochtend werd onze tweeling, Anne en Esther (bijna 5 jaar) blij verrast met de komst van de pups, en die waren dan ook direct niet meer weg te slaan bij de werpkist. Ze hielden zich netjes aan onze opdracht dat ze alleen nog maar naar de pups mochten kijken, en ook nu kunnen ze nog tijden naar de werpkist kijken. Af en toe verdwijnt er een handje in de werpkist, om een pup te aaien, maar ze weten donders goed dat ze zelf nog geen pup vast mogen pakken. Ook Oeki Bijke vindt al het bezoek prima, ze kijkt alleen heel erg bezorgd als we de pups eruit halen om te wegen.

De pups zijn nu 2 dagen oud, ze drinken allemaal goed, en vertonen prima puppygedrag, voor zover wij als "amateur fokkers" dat kunnen beoordelen. Ze groeien als kool, En Oeki Bijke gedraagt zich of ze altijd al moeder geweest is. Ze heeft wat aandrang nodig om naar buiten te gaan, maar zodra ze uit de werpkist is, gaat ze wel gewoon met je mee. Na een kort rondje krijgt ze wel weer heel veel haast om naar huis te gaan.

We hebben inmiddels weer een beetje bijgeslapen, en op dit moment is het echt genieten van de pups.

Groetjes,

Leon