de wijde wereld in

Door: Kleintje

Heel lang geleden waren wij nog kleine hondjes, maar dat is al weer een hele tijd (zeker 2 weken) geleden. Inmiddels hebben wij het erg druk de hele dag. Ik zal even uit proberen te leggen wat we allemaal doen moeten.

Eten: in het begin was het gemakkelijk, onze moeder lag de hele dag in de werpkist, en als we dorst hadden, gingen we naar de melkbar, waar we de hele dag terecht konden. Inmiddels mogen we blij zijn als we in de ochtend nog wat te drinken krijgen, de rest van de dag mogen we echt niet meer “aan de tiet”. Het gevolg daarvan is dat we nu 4 x per dag eten krijgen. Om 08.00 / 12.00 en 22.00 uur krijgen we brokjes, en om 17.00 uur krijgen we vlees. We hebben allemaal een eigen bakje, dat we zo snel mogelijk leeg eten, misschien laat een broertje of zusje wel wat staan, je weet het nooit.

Lichaamsbeweging: Ook dit was in het begin lekker gemakkelijk, we lagen lui in onze kist, en af en toe kropen we over de andere pups heen, om beter te gaan liggen, en dat was het dan. Tegenwoordig wordt er van ons verwacht dat we een paar keer per dag uit de puppieren komen, en door de woonkamer heen sjouwen. Dit is wel heel leuk, je komt van alles tegen, en alles is even interessant. We zijn ook al een paar keer in de tuin geweest, daar staat van dat groene spul, wat onder aan je buik kriebelt, ook heel leuk. Maar wat er vandaag toch gebeurde: we kregen ineens allemaal een touw om onze nek (mijn baasjes noemden dat een riem, geloof ik), en we moesten met dat touw naar buiten. Wij aan de ene kant van het touw, en een mens hield ons vast aan de andere kant. Dit was een heel vreemd spel, waar ik niets aan vond. Ik kan zelf wel bedenken welke kant ik op wil hoor!!

Wat ook heel vaak gebeurt, is dat er ineens allemaal vreemde mensen boven ons verblijf hangen, die heel vreemd naar ons kijken. Hierbij zeggen ze dingen als: “wat een schatjes”, of “wat zijn ze lieeeeef”. Daarna gaan ze weer weg, en zien we ze weken niet meer terug. Vreemd he??

Ondanks (of dankzij) al deze harde werkzaamheden groeien we nog steeds als kool met zijn allen. Volgende week komt de dierenarts voor een prikje (doet geen pijn zeggen ze, maar daar geloof ik niks van), en de week daarna mogen we met de kinderen mee naar school. We hebben al afgesproken dat we daar om de beurt gaan zitten poepen, dat lijkt ons wel grappig...

Groetjes, Kleintje

uit de werpkist

Het verslag van vandaag komt van de pups zelf (van Manteltje, om precies te zijn).

Inmiddels zijn we 3 weken oud, en het is echt niet meer nodig dat we de hele dag in die suffe werpkist blijven zitten. Een paar dagen geleden viel een van ons nog wel eens per ongeluk uit de kist, en kon hij / zij er niet meer zelf in terugklimmen, maar inmiddels is dat geen enkel probleem meer. Als we vinden dat we moeten plassen, duikelen we gewoon uit de kist, en plassen we op de krant die ervoor ligt. Uiteraard vergeten we dit nog wel eens, maar we doen ons best. Daarna klimmen we weer zelf de kist in, of we gaan buiten de kist nog verder op onderzoek uit.

Jammer genoeg heeft het vrouwtje een hek om de kist heen gemaakt, waardoor we nog niet echt de hele wereld kunnen verkennen, we mogen nog maar een klein eindje van de kist vandaan. Gelukkig hoeven we maar te piepen, en Kirsten denkt dat ze weer een smoesje heeft om ons uit de kist te pakken & op schoot te nemen, dus daar maken we dankbaar gebruik van.... Af en toe doen we haar dan ook alvast in de vingers bijten (ja, sommigen van ons hebben al tandjes!!), maar dat moet ze dan maar voor lief nemen. Ook Anne en Esther doen niets liever dan pups knuffelen, wat wij wel gezellig vinden.

We hebben intussen ook uitgevonden hoe we met elkaar kunnen spelen, je klimt gewoon op je broertjes en zusjes, en laat je eroverheen rollen naar het volgende familielid. Het is maar goed ook dat we elkaar hebben, want mama Bijke lijkt nog maar parttime te werken, ze komt af en toe eens kijken, en als we geluk hebben mogen we even drinken, maar dan moeten we wel opschieten, want ze is in no time weer verdwenen. Voor ons maakt dat niets uit, we hebben nu geleerd om "turbo melk te zuigen", dus we komen nog steeds niets tekort.

We doen nu lekker de hele dag spelen, en daarna doen we maar weer een dutje.

Groetjes,

Manteltje