de wijde wereld in

Door: Kleintje

Heel lang geleden waren wij nog kleine hondjes, maar dat is al weer een hele tijd (zeker 2 weken) geleden. Inmiddels hebben wij het erg druk de hele dag. Ik zal even uit proberen te leggen wat we allemaal doen moeten.

Eten: in het begin was het gemakkelijk, onze moeder lag de hele dag in de werpkist, en als we dorst hadden, gingen we naar de melkbar, waar we de hele dag terecht konden. Inmiddels mogen we blij zijn als we in de ochtend nog wat te drinken krijgen, de rest van de dag mogen we echt niet meer “aan de tiet”. Het gevolg daarvan is dat we nu 4 x per dag eten krijgen. Om 08.00 / 12.00 en 22.00 uur krijgen we brokjes, en om 17.00 uur krijgen we vlees. We hebben allemaal een eigen bakje, dat we zo snel mogelijk leeg eten, misschien laat een broertje of zusje wel wat staan, je weet het nooit.

Lichaamsbeweging: Ook dit was in het begin lekker gemakkelijk, we lagen lui in onze kist, en af en toe kropen we over de andere pups heen, om beter te gaan liggen, en dat was het dan. Tegenwoordig wordt er van ons verwacht dat we een paar keer per dag uit de puppieren komen, en door de woonkamer heen sjouwen. Dit is wel heel leuk, je komt van alles tegen, en alles is even interessant. We zijn ook al een paar keer in de tuin geweest, daar staat van dat groene spul, wat onder aan je buik kriebelt, ook heel leuk. Maar wat er vandaag toch gebeurde: we kregen ineens allemaal een touw om onze nek (mijn baasjes noemden dat een riem, geloof ik), en we moesten met dat touw naar buiten. Wij aan de ene kant van het touw, en een mens hield ons vast aan de andere kant. Dit was een heel vreemd spel, waar ik niets aan vond. Ik kan zelf wel bedenken welke kant ik op wil hoor!!

Wat ook heel vaak gebeurt, is dat er ineens allemaal vreemde mensen boven ons verblijf hangen, die heel vreemd naar ons kijken. Hierbij zeggen ze dingen als: “wat een schatjes”, of “wat zijn ze lieeeeef”. Daarna gaan ze weer weg, en zien we ze weken niet meer terug. Vreemd he??

Ondanks (of dankzij) al deze harde werkzaamheden groeien we nog steeds als kool met zijn allen. Volgende week komt de dierenarts voor een prikje (doet geen pijn zeggen ze, maar daar geloof ik niks van), en de week daarna mogen we met de kinderen mee naar school. We hebben al afgesproken dat we daar om de beurt gaan zitten poepen, dat lijkt ons wel grappig...

Groetjes, Kleintje