Ze zijn er!

De hele maandag was Orpa al onrustig.
's Ochtends was ze nog een keer gewogen: 24 kilo.
Behoorljk zwaar, en het zat haar ook in de weg.
De hele dracht wilde ze al niet veel, en dat werd steeds minder.
En maandag hield ze op met eten. Drinken wilde ze ook niet. Ze kreeg die typische in zichzelf gekeerde blik van vrouwen die moeten bevallen, en terecht, wat dat was ze ook: een vrouw die moest bevallen.

De eerste weeën begonnen 's morgens, maar ze waren niet erg heftig. 's Middags werd het iets meer, en 's avonds werd het nog meer. Ze begon rondjes te draaien, wilde aldoor naar buiten en leegde haar darmen terwijl die allang leeg waren.
Mirjam ging slapen, ik bleef wakker.
Toen eindelijk, om een uur of één 's nachts, kreeg Orpa een perswee.
Ze schrok ervan en keek met een wilde blik naar mij: doe er wat aan!!!

Helaas, dat kon ik niet.

Ze draaide rondjes en rondjes, ze ging zitten en staan, ze klom in dingen, op dingen en onder dngen. Maar het hielp niet. Toen werden de persweeën heftiger.
Ik riep Mirjam erbij en samen manouvreerden we Orpa in de werpkist.
Dat wilde ze niet, maar wij wel. Uiteindelijk lukte het.

Rine Roos en Isabel waren inmiddels onzichtbaar: Isa uit ervaring en Rinne Roos uit onzekerheid: wat het ook was dat daar gebeurde, je moest maken dat je er uit de buurt bleef.

Eenmaal in de kist werd Orpa overvallen door een serie heftige weeën en daar viel ze letterlijk van om. Ik voelde hoe de pup in het bekken terechtkwam en door de weeën naar buiten werd geperst. Op hetzelfde moment begon Orpa te schreeuwen, het soort oerschreeuw dat bij bevallingen hoort, maar dat we nooit verwacht hadden van een lief en zacht hondje als Orpa. Ze schopte en trapte en probeerde in haar buik te bijten, en had vervolgens mijn hand te pakken.
Toen was daar de pup: een prachtig bont teefje.
Orpa dook er op af in een roes van instinct: ze moest alle schrik en stress kwijt en begon als een dwaas te likken. En daardoor belandde ze met een klap op de wereld: de pup piepte en er gebeurde iets in het koppie van Orpa. Je zag het bijna klikken: dit snapte ze. Dit wist ze. Dit kwam uit een oerbron naar boven geborreld en ze wist het: dit was haar kind.

Het duurde bijna een uur voor de tweede pup zich aandiende. Orpa wist nu wat haar te wachten stond en ze gaf een enkele piep, toen was daar haar tweede dochter.

In het kwartier erna kwamen de twee nageboortes en na een half uur ging het opeens snel: met tussenpozen van tien minuten kwamen er nog twee reuen en twee teven op de wereld, allemaal inclusief nageboortes.
Allemaal grote en stevige pups.

Orpa is klaar, Orpa is tevreden. Ze heeft de zin van het bestaan gevonden: ze is moeder.

Kraamkamer

Vandaag hebben we de kraamkamer klaargemaakt.
Kamer is een groot woord: de woonkamer is veranderd, de tafel is verplaatst en in de hoek is een groot stuk linoleum neergelegd met daarop de werpkist.
Het is een prachtige nieuwe, maar aangezien het Orpa's eerste nest is zegt het haar niets.
Rinne Roos vond het erg leuk en ging meteen in de kist zitten, en Orpa wilde er na wat aandringen ook wel even inzitten. Maar eigenlijk vond ze het maar raar.
Zodra ze zat stond ze weer op en stapte ze er weer uit.
Liggen doet ze graag, maar niet in dat ding.
Momenteel is ze hoe dan ook niet meer erg actief.
Ze ligt en kijkt af en toe verontwaardigd naar haar buik, als de jongelui erg schoppen.
Vanmorgen is ze wel gewoon mee geweest naar het bos en dat ging best goed. Het was heerlijk weer en er kon zelf af en toe een klein galopje af, maar als Rinne Roos haar uitdaagde om te spelen, snauwde ze er op los: spelen, daar doet ze momenteel niet aan.
Orpa is zwaar en ze heeft het er ook zwaar mee.
Nog een weekje.

Hol

Vanmiddag was ik bezig in de tuin en de schuur.
De deur stond open en Rinne Roos, onze wetterkleuter, was me aan het helpen, dus we hadden het druk.
Opeens zag ik dat Rinne Roos erg gefascineerd keek naar iets opzij van het huis.
Nou is opzij van het huis een rommel, want daar komt de moestuin en de fietsenberging, maar dat is nog in een beginfase. Wat kon daar dan zo spannend zijn?
Rinne Roos raakte helemaal opgewonden maar ze durfde er niet heen.
Toen ik ging kijken stond Orpa daar, achter een stuk gaas en wat balkjes, op weg naar een stapel tegels die liggen te wachten tot ze een pad worden. Achter die tegels, zo bleek Orpa te hebben bedacht, is een goede plek om een hol te bouwen.
Maar toen ik haar vroeg wat ze aan het doen was veranderde ze van gedachten, alleen kon ze er toen niet meer uit. Want draaien ging niet met die dikke buik. Ze raakte bijna verstrikt in het gaas en vond toen toch een opening om er weer uit te komen.
Met een doodonschuldig gezicht ging ze naar binnen, waar ze kalmpjes aan languit ging liggen.
Ik vraag me af wat ze van plan is als ik even niet oplet.
Volgens mij zijn de bouwplannen al helemaal uitgewerkt...

Orpa krijgt pups!

Ja, en dan is het alweer de beurt aan Orpa.
Op 27 februari werd ze succesvol gedekt door een knappe oudere heer genaamd Pybe.
Was ze bij aankomst erg enthousiast, de ontmaagding zelf vond ze even minder...
Maar gelukkig vond ze het al snel daarna weer allemaal prima en is ze nog steeds zeer gecharmeerd van deze knappe jongen!

Een bezoekje aan de echo-studio, een maand later, leerde dat de dekking succesvol was geweest: Orpa is zwanger!

Wij hadden dat al gemerkt.
Normaal is Orpje al niet de beste eter, maar al twee dagen na de dekking ging ze bijna in hongerstaking! Na twee weken gingen we uit wanhoop over op voeren van een vorkje, en dan was er maar één speciaal merk en daarvan dan één bepaalde variant die we erin kregen.
Orpa was misselijk en niet lekker, klaar.

Maar na vijf weken, bijna op het uur exact, sloeg dat om: Orpa had HONGER!!!!
Nu steelt ze alles wat ze te pakken kan krijgen: de grote inhaalslag is begonnen.
Steeds vaker blijkt dat Orpa dingen niet meer kan: die sprong over een greppel mist ze, zodat ze lelijk terecht komt, en in de auto gaat ook al niet soepel meer. Zitten gaat ook niet lekker en nee, spelen wil ze ook niet.
Arm puppemeiske Rinne Roos snapt er niks van: eerst was Orpa zo gezellig!
Maar helaas, nu even niet.

We tellen af: nog elf dagen.
Op Koninginnedag is het meiske uitgerekend.
We wachten af.