Dikzakjes, slaapkoppen en brave kinders

De pups van Orpa en Kwibus zijn ruim een week en nu al zie je verschil in karaktertrekjes. Er zijn de dikzakken, die alleen maar willen drinken, die moord en brand schreeuwen als hun moeder onvindbaar is en die alleen maar aan eten denken.
En er zijn de slaapkoppen, die rustig en vastberaden richting moeder tijgeren en al even vastberaden doortijgeren tot ze een beschikbare tepel te pakken hebben.
Tenslotte zijn er ook nog de brave kinders. Je hoort ze niet en je ziet ze amper, omdat ze gewoon aan de kant geschoffeld worden door de dikzakken en de slaapkoppen en dan te zoet zijn om te protesteren.
De opvallendste van het stel momenteel is Klavertjedrie. Als zijn moeder ook maar heel even niet vindbaar is gilt hij direct alles bij elkaar. Als er geblèr uit de kist komt is dat per definitie Klavertjedrie. Hij is de dikste van allemaal en zijn buik is zo strak gespannen dat je niet snapt dat er nog een druppel melk bij kan, maar daar denkt Klavertjedrie zelf heel anders over: hij wil drinken en wel nu!
Dubbelplaat, Isorpa en Terius daarentegen hoor je niet. Ze slapen of ze drinken, want daarvan wordt je groot. Als mama niet vindbaar is zoeken ze even en als dat geen effect heeft gaan ze slapen. Geen gepiep of gejammer, dat kost maar energie en die gebruiken ze liever voor het drinken zelf.
Ringetje en Strikje zijn bescheiden van aard. Ze laten zich rustig wegmaaien en protesteren dan amper. Natuurlijk willen ze wel eten! Maar als een dikke broer of zus over ze heen klimt, geven ze al snel hun pogingen op en wachten ze braaf tot de rest slaapt. Ze krijgen genoeg, daar niet van, maar zelden tegelijk met de schreeuwerds van het gezelschap.
Al deze verschillen belet de dames en heren overigens niet bijzonder hard te groeien.
Orpa is dan ook een bevlogen moeder die erg goed voor haar kroost zorgt, iets dat duidelijk te zien is. Ze glanzen je tegemoet en zien er schitterend uit!