Buiten!

Vandaag is het prachtig weer en dus grijpen we onze kans: we maken snel een kleine ren op het gras en de kinders mogen voor het eerst naar buiten.
Een grote stap in de ontwikkeling van deze prille leventjes.
Er wordt buiten druk gesnuffeld, en ook voor de grote honden brengt dit heel wat consternatie met zich mee.
Grote zus Willemijn vindt het allemaal een ernstige zaak en ligt op wacht. mama Orpa vindt eigenlijk niet dat de kinderen buiten kunnen zonder speeltjes, dus zij loopt heen en weer en brengt alle knuffels naar buiten.
Vandaag zijn de pups precies 4 weken en het is ook tijd voor het eerste hapje echt eten.
Buiten krijgen ze dus, als ze een beetje gewend zijn aan al die nieuwe dingen, een lekker bolletje tartaar.
Dat gaat er grif in!
Ook dit wordt strak in de gaten gehouden door de grote honden, want tartaar is erg lekker!
Ze krijgen allemaal een klein stukje als de pups uitgegeten zijn.
Daarna mag Orpa even de ren in, zodat ze van haar overtollige melk afkan, die direct toeschoot toen haar kinderen zo begonnen te piepen!
Alweer een mijlpaal, want Orpa is niet van plan te gaan zitten, zodat de kinderen moeten drinken bij een staande moeder. Daar kunnen ze prima bij - ze zijn groot genoeg - maar het is wel nieuw.
Aan het einde van al deze consternatie zijn de jongelui moe. Heel moe.
Na een kwartiertje mogen ze dus weer naar binnen, waar ze binnen een paar minuten in slaap zijn gevallen.
Het leven is behoorlijk vermoeiend als je klein bent tenslotte.

Groeien

De pups zijn twee weken en ze hadden vandaag eindelijk hun oogjes open!
Dat zou je eerder verwachten, ze waren tenslotte drie dagen over tijd geboren. Maar deze vier kinders doen alles op gemak, lijkt het wel.
Het enige dat ze snel doen is groeien en ja, dan heb je natuurlijk geen tijd meer voor andere zaken. Maar nu is het dan zover en dit is een belangrijke stap.
Ze beginnen nu ook langzaam aan door de kist te tijgeren, al ziet dat er nog uit of het dronken zeelui zijn :)
De karakters beginnen zich nu ook te tonen.
Ysje is een dametje dat op haar strepen kan staan en behoorlijk kan gillen als ze iets wil.
Ylandje is rustiger en gaat als een klein ijsbrekertje door tot hij is waar hij heen wil.
Yankee Doedel is vriendelijk; hij laat zich makkelijk opzij duwen en protesteert niet erg als dat gebeurt.
Ykeltje kan net zo erg zeuren als zijn zus: als er wordt gepiept weet je zeker dat het één van deze twee moet zijn.

Leuk om dit zo te zien en spannend om te zien hoe de pups zich verder zullen ontwikkelen!