De pups van de Eenhoornleijn

In dit digitale dagboek vindt u de beschrijvingen van hoe de pups van de Eenhoornleijn opgroeien tot ze naar hun nieuwe bazen gaan. Voor uitgebreide fotoseries van het jonge spul kunt u op de website kijken. Veel plezier!

14 februari 2005

virus

Er waart een virus rond. Geen computervirus, was het maar zo simpel, nee, het is een hondengriepvirus. Op zich onschuldig, de honden hebben een dagje geen trek en zijn misselijk, dan hebben ze een dag diarree en dan is het over het algemeen over. Behalve als je een pupje bent, want pupjes, zeker als ze zo klein zijn als die van Eva en Isabel, hebben nog niet zoveel weerstand. Zij doen er dus twee tot drie keer zo lang over.
Dit soort dingen is niet tegen te houden, want iedereen kan het meenemen en virussen zijn slimme beesten, die vinden altijd wel een gasthuis. Eerst begonnen Eva en Isabel met niet lekker te zijn, daarna Mien en nu Lobke. Lobke is Zielig, ze wil niet eten en hangt op de bank. Gelukkig krijgt ze door de pillen al snel weer normale ontlasting, maar eten wil ze even niet. Dat is erg verstandig want dan krijgen de darmen rust. De puppen hebben ook bijna allemaal hetzelfde virus en dus diarree. Ook zij krijgen medicijnen want zo'n mini-hondje is zomaar uitgedroogd, en verder schreef de dierenarts een dagje bijna-vasten voor. Dat dagje was gisteren en vandaag.
De eerste helft van de dag, gistermiddag en -avond dus, viel het nog wel mee. De kinderen hadden niet zoveel trek, dus dat er per pup maar een paar brokjes waren was geen probleem. Vanmorgen was de stemming al behoorlijk omgeslagen. De kinderen zijn namelijk totaal niet ziek, ze hebben alleen diarree, en dus is er alle reden om stevig te protesteren tegen dat bijna-vasten. Met name Halfje vindt het volkomen belachelijk en stelt een algehele actie voor. Ze zit bij het hekje en protesteert luid en duidelijk. Mamma moet komen met melk! Maar Eva kijkt wel uit, ze wordt bijna levend opgevreten door de kleine monstertjes en blijft lekker aan de andere kant van het hek. Bij de buren valt de actie wel mee. Zij krijgen nog regelmatig melk en hebben zulke dikke buiken dat ze pas aan het einde van de bijna-vastenperiode doorhebben dat ze bijna-gevast hebben. Daar krijgt Halfje de pootjes dus niet op elkaar, maar aan haar eigen kant van het hekje wel. Witje is het er ook niet mee eens en springt eensgezind met Halfje over de rand als het hekje even openstaat. Ze gaan direct op zoek naar eten in de vorm van een willekeurige stabijmamma met melk. Natuurlijk worden ze al even snel weer gearresteerd en naar huis gebracht, en daar krijgen ze steun van Drie Stippen, Kootje en Humpy. Zelfs Ornamentje, die toch zo'n zachtaardig meisje is, protesteert een beetje. Kees doet aan dergelijke stemmingmakerij niet mee, hij zit achteraf en kijkt prinselijk smekend en als dat niet helpt gaat hij slapen. Twee Stippen en Floddertje waren zo ontzagwekkend mager dat ze tijdelijk bij de buren mochten gaan wonen, want Isabel voedt nog steeds regelmatig en daardoor zijn haar kinderen rond en rustig. En daardoor kunnen Twee Stippen en Floddertje dan weer meer slapen dan thuis, waar voortdurend wilde acties worden gevoerd en de kinderen af en aan rennen. De rust van de buren doet de twee dames goed en ze zien er na een dag al een stuk beter uit. Floddertje is zowaar niet zo heel erg verkreukeld, wat natuurlijk geheel aan de goede zorgen van Isabel te danken is, en Twee Stippen krijgt zelfs een beetje een buikje. De ontlasting wordt wat beter en daarom mochten de kinderen vanavond allemaal wat brood. Zelfs kieskeurige Kees at en er hapje van mee. Het gaat hier de goede kant weer uit. En dat is maar goed ook, want virussen beletten Halfje niet te groeien en wilde stakingen uit te roepen. Gelukkig mogen ze morgen voorzichtig aan weer wat gewoon eten. De hoogste tijd, voor hier de deuren gebarricadeerd zouden worden onder leiding van een zeker stabijen-pupje.