manieren

Alles went natuurlijk en ook het feit dat er buren zijn hoort daarbij. Vandaag mochten de kinderen van Isabel voor het eerst wat langer opblijven na hun maaltijd en bleef de deur van de slaapkamer oftewel de klep van de werpkist overdag open. Dat was ingewikkeld. Je moest er dus zelf weer in en je kon er ook weer uit, maar als je eruit was viel het niet mee om dan de ingang weer te vinden! Isabel bedacht dat ze gewoon in de kist kon gaan liggen, maar na vijf minuten kreeg ze een beetje een Piet Snot-gevoel. De kinderen waren nog steeds buiten terwijl zij klaarlag met het toetje! Daarom kregen de kinderen maar wat hulp. Ze dwaalden toch wat verloren rond, want de buurkinderen waren al naar huis om een tukje te doen en dus liepen zij als een soort jongeren zonder hangplek te lummelen en vroegen zich duidelijk af wat ze nu geacht werden te doen. Dat mama thuis bleek te zijn was een opluchting en al snel waren de kinderen alle acht tevreden en in slaap.
Het openblijven van de deur was iets wat Isabels goedkeuring niet kon wegdragen. Ze moest telkens controleren of de kinderen er nog wel waren. Dat ze nou pap krijgen is allemaal leuk maar een verantwoordelijke moeder wil toch niet dat ze rondlopen zonder toezicht. Maar Isabel begreep vrij snel dat hier geen houden aan was en ging daarom over op streng toezicht van achter het hekje. Eva's kinderen hebben totaal geen manieren, dat wist Isabel allang. Die hollen maar rond en zitten in de mand en vechten met speelgoedbeesten, en dat allemaal met kabaal en gegrom, Isabel vindt dat maar niks. Haar kinderen spelen ook, maar heel beschaafd en rustig. Je merkt nauwelijks dat ze spelen omdat er geen grommetje te horen valt. Maar nu de kinderen buiten mogen spelen, ontdekken ze dat de buurkinderen keffen. Bandje vindt dat een spannend iets en ontdekt dat zij het ook kan. Bij het eerste kefje haast Isabel zich de ren in om haar kind te bestraffen, is ze nou helemaal! Maar aan de andere kant van het hekje zit Halfje - net haar moeder - en voert een gesprek met Bandje. Bandje is goed opgevoed en geeft dus antwoord. Isabel zou Halfje wel op haar kop willen geven maar het hekje zit ertussen en bovendien wil Halfje telkens als ze Isabel ziet bij haar drinken, wat een goede reden voor Isa is om ver uit Halfjes buurt te blijven. Het is net of Halfje dat doorheeft, want ze holt vrolijk achter Isabel aan en die corrigeert haar niet, maar weet niet hoe snel ze zich uit de voeten moet maken van dat eeuwig hongerige monstertje! Halfje kan dus veilig keffen en Isabel doet niks. Gelukkig voor haar wordt Bandje moe en wil ze slapen en zo keert de rust weer. Isabel krijgt het nog zwaar als ze haar kinderen in het gareel wil houden met die van hiernaast zo vlakbij!