over modder en schone voeten

Prins Kees is een echt prinsje. Als zijn broer en zusjes aan het spelen zijn, wil hij wel meedoen, maar alleen als ze niet wild doen. Daar houden prinsjes niet van. Als Kees groot is, is hij vast zo'n hondje dat zich niet vuil maakt. Zo'n type dat om de plassen heen loopt. Zijn halfzus Isabel is ook zo, zij wordt niet vies. Kees weet het nog niet, maar hij is waarschijnlijk erfelijk belast op dit vlak. Isabel speelt ook niet wild, al toen ze een klein pupje was hield ze zich verre van woeste spelletjes en ze bleef altijd keurig schoon en netjes. Isabel loopt niet door de modder, ze houdt van schone voeten. Bij Kees zijn nu al de tekenen te zien van dezelfde eigenschappen. Als er gespeeld wordt doet hij mee, als de meute wild gaat grommen en aan elkaar gaat sjorren doet hij keurig een stapje achteruit en gaat hij enigszins afkeurend zit kijken. Niks voor hem, dat woeste gedoe.
Kees heeft nestgenoten die heel anders zijn. Kleine blauwe bijvoorbeeld ziet er altijd smoezelig uit. Feitelijk was ze al smoezelig toen ze werd geboren en het is tot op heden niet meer overgegaan. Dat komt doordat ze maar wat aanrommelt. Zo gaat dat met hondjes die alles leuk vinden, je doet er niks aan. Kleine blauwe stort zich vol overgave in alle nieuwe dingen, meestal letterlijk ook nog. Ze heeft altijd lol en haar haren zitten constant in de war. Je snapt niet hoe ze het voor elkaar krijgt, want zoveel haar heeft ze nog niet, maar toch lukt het haar. Als de pups eten zit Kleine blauwe middenin de voerbak. Kees niet, die zit ernaast en eet met zijn mond. Hij blijft keurig schoon, nu al. Kleine blauwe zit binnen drie happen van top tot teen onder de pap en als ze klaar is met eten holt ze met papvoeten in de rondte. Kees beziet het met afkeuring. Hij lijkt zich af te vragen wat dit rommelige wezen in zijn wereld doet. Als hij rondwandelt en per ongeluk in een plasje trapt, tilt hij vol afschuw het natte pootje op en blijft stokstijf staan. Dan loopt hij achteruit en gaat dit probleem zitten overdenken. Kleine blauwe huppelt ondertussen vrolijk rond en holt met papvoeten en al dwars door hetzelfde plasje. Ze is een soort Pippi Langkous, de pret straalt er vanaf. Kees wil niks weten van dergelijk gedrag. Als hij moe is loopt hij voorzichtig terug naar huis en gaat met een zucht van opluchting op het schone vetbed liggen. Hij houdt duidelijk van schone voeten. Het is maar goed dat hij nog niet weet hoeveel regenplassen en modder hij nog zal tegenkomen als hij groot is. Hij zou vast geen oog meer dichtdoen.