avontuur

Sneeuwwitje is de witte dochter van Isabel. Ze ziet er heel erg schattig uit en dat weet ze zelf opperbest. Ze weet hoe ze met haar kopje scheef moet zitten kijken zodat iedereen zegt: Wat een schatje! Ze weet ook precies hoe ze aandacht moet trekken van alles en iedereen waar ze aandacht van wil. Ze is op en top een meisje en heeft alle maniertjes die daarbij horen. Ze zit bij het hekje en kijkt de kamer in en tikt met een sneeuwwit handje op de rand tot de buurkinderen komen kijken en dan holt ze gauw weg en gaat zitten kijken hoe die ordinaire buren zich aanstellen om aandacht van haar te krijgen. Moeder Isabel is niet zo gesteld op dat gedoe, maar die kan niet altijd alles in de gaten houden. En zo kan het dus gebeuren dat Sneeuwwitje zich te buiten gaat aan schandelijk gedrag. Zoals laatst, toen iedereen lag te slapen. Er verscheen een wit hondje in de ren van Eva's kinderen en dat hondje kuierde naar de krant en deed daar keurig een plasje. Braaf, hoor. Alleen viel er iets op aan dat hondje: ze was heel erg wit. In de ren van Eva's kinderen woont ook een wit hondje, Witje geheten, maar die heeft allemaal schimmelvlekjes in haar vacht. Dit hondje had die vlekjes niet, ze was sneeuwwit. Sneeuwwit? Jazeker, geen vlekje te zien. Verdraaid, dat hondje was niet Witje, het was Sneeuwwitje! Hoe kwam die daar nou? Tja, bij de verwarming zich een kleine opening waar je net langs kunt als je een klein hondje bent. En zo liep daar een hondje in de ren van de buren, diezelfde buren waar ze zo vaak naar had zitten roepen door het hekje heen. Nou, het was een leuke ren, maar iedereen sliep, dus dan maar een plasje op de krant. Net zulke kranten als thuis, saai hoor! Ja, en toen wist ze het niet meer want ze was verdwaald. Ze zag best waar ze woonde maar er zat opeens een hekje tussen, zo gek! Dus werd Sneeuwwitje uit de ren gevist en vervolgens helemaal geinspecteerd door haar moeder, die constateerde dat dit echt een kind van haar was en wat dééd die daar? Isabel was er hevig beledigd over dat haar kind daar zomaar aan het lopen was, in de verkeerde ren en zij wist van niks! Kind dus teruggebracht naar huis, waar ze erg met zichzelf ingenomen gewoon de bak instapte en lekker ging slapen. Ze had wel mooi een avontuur beleefd, helemaal alleen, stoer hoor! Isabel lag ontstemd bij het hekje en keek bezorgd. Ze vindt duidelijk niet dat zulke avonturen bij een goede opvoeding horen. Maar ze kan er weinig aan doen, want ze beginnen groot te worden, de kinderen. Isa moet er van zuchten en houdt ze nog maar eens extra goed in de gaten.