bijna paptijd

Isabels kinderen zijn bijna vier weken. Normaal gesproken begin ik rond de drie weken met bijvoeding en krijgen de dames en heren dan op deze leeftijd hun eerste echte eten. Maar bij de kinderen van Isabel is dat niet zo makkelijk te realiseren. Telkens als ik met tartaar in de aanslag naar haar nageslacht wil, zit zij pontificaal de oermoeder uit te hangen. Isabel voedt haar pups niet af en toe maar regelmatig. Nog steeds. Iedere twee uur zit ze erbij en niet drie minuutjes, zoals Eva, nee, minstens een kwartier. Ze wacht geduldig tot de laatste in slaap is gesukkeld en beweegt dan voorzichtig. Is die beweging aanleiding voor een van de kinderen om het mondje weer stevig om de tepel te sluiten, dan blijft ze zitten. Haar kinderen zijn groot en weldoorvoed. Toch moeten ze aan het echte eten. Ze kunnen toch moeilijk straks allemaal hier blijven omdat Isabel ze nog steeds aan de borst heeft! Dus krijgen ze toch tartaar. Isabel vindt het duidelijk niet nodig, maar het is niet anders, ze zijn vier weken! Ze hebben tandjes en scherpe nageltjes en ze spelen en kunnen al redelijk lopen. De tartaar gaat er vlot in, hoewel ze niet zo gretig zijn als Eva's kinderen. Logisch, want ze hebben allemaal goed gevulde buiken. En nu worden de afzonderlijke karaktertjes ook duidelijker. Leffert bijvoorbeeld had het erg moeilijk bij de geboorte, maar dat heeft hij helemaal ingehaald. Hij heeft hard gewerkt aan zijn aaibaarheidsgehalte en is erg goed in het schattige jongetje uithangen. Donkerbontje is veel bescheidener dan zijn broer, hij is gewoon een vriendelijk ventje. Sneeuwwitje begint zich te ontwikkelen tot een behoorlijke druktemaakster en Bandje is een beetje dommig. Als ze het vlees ruikt begint ze rondjes te hollen zonder te begrijpen waar ze heen moet, terwijl Leffert gewoon bovenop zijn broers en zussen klimt om er maar zo snel mogelijk bij te zijn. Bolletje begint het ook allemaal door te krijgen en Evert is een soort tank, hij gaat gewoon rechtdoor, of er nou broers en zussen in de weg zitten of niet. Ze doen het allemaal prima al heeft Isabel er duidelijk moeite mee dat ik me met de voeding van haar kinderen bemoei. Morgen mogen ze voor het eerst pap. Isabel zal eraan moeten wennen dat haar kinderen zonder haar ook kunnen eten. Eva heeft er totaal geen moeite mee zolang zij maar de bak mag uitlikken. Dan wast ze en passant ook haar kinderen even en gaan ze redelijk schoon weer naar bed. Of Isabel dat ook gaat doen moeten we afwachten. Waarschijnlijk vindt ze het maar niks dat ze straks op de grond lopen. Ach ja, de volgende fase in het moederschap bestaat uit opvoeden en loslaten. Vooral met het laatste hebben moeders van het type van Isabel de meeste moeite.