nette kinderen

Vandaag was het dan zover: de pups van Isabel mochten aan de pap!
Voorlopig staan er hekjes tussen de beide kinderscharen, want zolang ze nog niet hetzelfde eten en hetzelfde ritme hebben kunnen ze nog niet bij elkaar. Vijf dagen is veel op deze leeftijd!
We beginnen met eenmaal daags en die eerste keer kregen de beide nesten wel tegelijk hun eten, omdat ze elkaar kunnen horen en het anders een kabaal van jewelste zou worden. De pups van Eva stortten zich met woest gekef op de bak met eten en veroorzaakten daarbij de puinhoop die inmiddels gewoon begint te worden. Zodra ze bezig waren werd de bak met pap voor Isabels kinderen neergezet. De eerste keer in de grote wereld, dat valt niet mee, dus ze kregen wat hulp. Ze werden bij de pap gezet en het was te verwachten wat er toen gebeurde: ze zaten keurig rond de bak en aten keurig uit de bak. Ze gingen er niet in zitten, ze liepen er niet doorheen, ze gedroegen zich kortom wat onwennig maar toch keurig opgevoed.
Aan de andere kant van het hekje liepen inmiddels acht pups met pap tot achter hun oren, de negende was prins Kees, die zich dapper staande en redelijk schoon weet te houden tussen de losgeslagen bende wilden die zijn nestgenoten zijn.
De kinderen van Isabel inmiddels aten keurig netjes en hadden weliswaar pap aan hun koppies en hun voorpootjes, maar zo'n eerste keer valt niet mee tenslotte. Isabel mocht de ren in zodra de pap op was en begin direct ijverig met schoonmaken, eerst de kinderen, toen de bak. Aan de andere kant van het hekje was Eva bezig, eerst de bak, toen de kinderen. Door deze volgorde stond er een in pap gehuld klein blauw meisje met piekhaar aan het hekje dat naar haar broers en zussen piepte: Kijk nou eens! We hebben buren!!!
Die buren begaven zich wat onwennig naar het hekje en vroegen zich duidelijk af wie dat rare wezen was dat daar zo'n herrie stond te maken. Maar al snel kwam moeder Isabel ze weghalen want ze waren duidelijk nog niet schoon genoeg. Het rare meisje met piekhaar zat tien minuten later nog steeds onder de pap terwijl Isabels kinderen toen alweer schoongewassen in hun bedje lagen. Vermoeiend, zo'n eerste keer in de grote wereld, maar ze hadden het aangepakt zoals hun moeder ze had geleerd: netjes en beheerst. Isabel was tevreden met het verloop en controleerde nog even of ze allemaal wel goed schoon waren. Eva lag allang weer buiten de ren. Ze had even vlotjes gedweild en de kinderen wasten bij elkaar de plekken die zij gemist had. Twee tevreden moeders, een nest vol keurige kinderen en een nest dat willekeurig neergesmeten lijkt. Wat zou de wereld saai zijn als iedereen hetzelfde was!