De pups van de Eenhoornleijn

In dit digitale dagboek vindt u de beschrijvingen van hoe de pups van de Eenhoornleijn opgroeien tot ze naar hun nieuwe bazen gaan. Voor uitgebreide fotoseries van het jonge spul kunt u op de website kijken. Veel plezier!

16 februari 2005

vechten

Pupjes leren met soortgenoten omgaan door te spelen. Dat spelen lijkt meestal meer op vechten dan op wat anders, maar daar leren ze juist van. Spelen en vechten doen de pups niet alleen met elkaar, maar ook met andere zaken. Zo vecht prins Kees voornamelijk met de dekens in de mand. Woeste gevechten zijn dat, met veel gegrom en geschud. Kootje vecht ook met dekens, maar dan die in de werpkist, die er nog steeds staat en waar ze met z'n allen lekker knus kunnen liggen. Het wordt niet gewaardeerd als Kootje aan de dekens begint te sjorren als de rest ligt te slapen en dat levert dan weer nieuwe gevechten op.
Omdat de darmpjes van de pups nog wat van streek zijn krijgen ze ook een maaltijd van droog brood, en dat is volgens Sneeuwwitje ook iets om mee te vechten, zo'n broodkorst. Broer Leffert vindt het meer iets om óm te vechten, en dan breekt zo'n korst natuurlijk in twee stukken en wordt het een gezellige bende. De kinderen van Eva vnden brood niet iets om mee te vechten. Ze lijken op hun moeder en hebben een meer dan gezonde eetlust, dus tegen de tijd dat Sneeuwwitje klaar is met haar gevecht en begint met eten, is bij de kinderen van Eva de bak allang leeg, terwijl die zelfs meer krijgen dan die verwende kinderen van Isabel. Uit frustratie omdat "die van hiernaast" nog eten hebben terwijl hún bak al leeg is, beginnen met name Halfje en Kees dan maar met de hekjes te vechten. Kees is namelijk een rustig type maar erg gesteld op eten. Hij eet niet in gezelschap en pakt dus telkens een stuk brood om dat elders op te eten, maar op die manier weet hij toch wel aardig wat weg te werken. Twee Stippen achtervolgt Kees omdat ze doorheeft dat hij brood meeneemt. Ze begrijpt niet waarheen en misschien verdenkt ze hem zelfs wel van geheime bergplaatsen. Wat de reden ook is, ze wil weten waar hij heen gaat met dat brood en als ze hem ingehaald heeft wil ze het brood gewoon hebben. Zo vindt Prins Kees zichzelf opeens verwikkeld in een woest gevecht met een zusje dat bijna de helft kleiner is dan hij, maar watervlug en niet op haar mondje gevallen. Ze scheldt hem de huid vol en Kees is niet opgewassen tegen zoveel verbaal geweld: hij geeft zijn broodkorstje braaf af. Twee Stippen verschanst zich in de mand met haar stukje brood en ziet aan de andere kant van het hekje Floddertje, die nog steeds bij de buren woont en in de mand aan die kant zit, ook met brood. Even overwegen de dames tegen elkaar te gaan zitten schelden maar het brood wint. Je moet tenslotte je prioriteiten stellen.