Eten

Wat gaat het snel.
Op negen november waren de dames vier weken oud en begonnen we met tartaar. Dat ging erin als de welbekende koek.
Binnen een week aten ze vlees uit bakjes, en vonden ze zichzelf al hele hondjes.
Als je de gewichten bekijkt is dat ook zo, maar niettemin zijn het kleuters.
Als mama Isabel dat nodig vindt, worden de beide meisjes gewoon onder handen genomen en lekker afgesopt.

Rinne Roos heeft zich inmiddels, net als bij het vorige nest, opgeworpen als super-nanny.
Ze vindt niets leuker dan bij de pups in de ren. Ze is uiterst voorzichtig met de kleintjes, maar we blijven goed opletten, want soms is ze erg enthousiast en slaat ze met een grote poot op de grond. Daar moet niet net een pupje onder zitten!
Rinne Roos heeft alle lompheid van een wetterhoun, maar ook alle vriendelijkheid die zo kenmerkend is voor dit ras. De pups kunnen en mogen alles bij haar doen en gebruiken haar dus als klimpaal, als kluif, en als kussen en speelmakker.
Rinne laat zich op haar rug duwen door kleuters die pakweg tien procent van haar eigen gewicht zijn, en vindt alles goed.

En na afloop van zo'n speelkwartier slapen de meisjes als een blok.
Want hoe groot ook, ze zijn nog zo klein :)