De pups van de Eenhoornleijn

In dit digitale dagboek vindt u de beschrijvingen van hoe de pups van de Eenhoornleijn opgroeien tot ze naar hun nieuwe bazen gaan. Voor uitgebreide fotoseries van het jonge spul kunt u op de website kijken. Veel plezier!

19 februari 2005

water

De waterbak is een spannend object. Het kostte even moeite voor alle pups het idee begrepen. Het is ook wat raar: je kan er doorheen kijken maar toch is het er, en als je er in gaat staan is je poot nat. Dat was gek en het overkwam alle pups wel een paar keer. Langzamerhand leren ze dat het handig is om te kijken waar je loopt, zodat je niet door de wc stiefelt en daar vieze poten krijgt, zodat je niet struikelt over de voerbak omdat je toevallig omhoog kijkt en zodat je dus ook niet met alle vier je poten in dat rare goedje terecht komt dat je niet ziet maar er toch is en waarvan je natte poten krijgt. De eerste keer is dat een rare gewaarwording. Het gaat als volgt: pupje loopt en stapt in de waterbak. Pupje blijft abrupt staan met het natte pootje voor zich uitgestoken. Een uitdrukking van afgrijzen verschijn op puppengezichtje. Nat pootje wordt achterdochtig besnuffeld. Nat pootje wordt geschud. Pupje wil vervolgens doorlopen en dan zijn er twee mogelijkheden.
De eerste is dat het pupje door wil lopen zonder op het getroffen pootje te staan. Dat gaat niet, wat daardoor weer voor een probleem zorgt, want pupje wil wel verder maar getroffen pootje mag niet meedoen, waardoor pupje dus struikelt en met een beetje pech weer in de waterbak terecht komt.
Mogelijkheid twee is dat pupje zo geschokt is door de natte poot dat pupje niet uitkijkt waar het loopt en vervolgens met de volgende poot ook in de waterbak stapt. Dat heeft over het algemeen totale verstijving tot gevolg, terwijl de uitdrukking van afgrijzen nog groter wordt. Meestal is het uiteindelijke gevolg dat pupje probeert te lopen en tegelijk probeert de getroffen lichaamsdelen uit te schudden. Dat gaat niet tegelijk, en het geeft hoe dan ook een bende, want er blijven natte pootafdrukken achter en het onvermijdelijke gevolg is bijna altijd dat een ander pupje dit ontdekt en vervolgens hetzelfde ritueel afwerkt. Toen dus de eerste pups ontdekten dat je van dit rare spul kan drinken, wekte dit algehele belangstelling. Er wordt ook onmiddellijk bewezen dat honden groepsdieren zijn, want zodra er een pup naar de waterbak gaat om te drinken, denken er direct minstens vier andere: "Hee, wat een goed idee", om vervolgens samen te drommen om de drinkbak. De eerste waterhindernis is dus genomen: het fenomeen drinken uit een bak is duidelijk. Dat er plaatsen zijn waar waterbakken zijn waarvan je het einde niet kunt zien weten de pups natuurlijk nog niet. Er is nog voldoende te ontdekken in het leven!