Ogen en oren

De dames en heren van Orpa en Kwibus hebben alweer een tijdje hun ogen open en ook hun oren beginnen aardig te werken.
Tijd dus om lawaai te gaan maken, om ze zo te wennen aan de wereld om hen heen.
Zo wordt dagelijks de stofzuiger gehanteerd, en die herrie blijkt niet te betekenen dat de wereld vergaat!
Het zicht wil nog niet erg goed, de wereld is er wel maar bestaat nog uit donkere en lichte vlekken en schimmen. Als er iets nadert zien de pups dat dus niet duidelijk en daardoor schrikken ze soms wel. Even tegen de wand van de kist tikken helpt daarbij, dan gaan de kopjes meteen in de richting van het geluid en proberen ze te zien wat daar gebeurt.
Geluiden zijn reden om te reageren.
Blaft je moeder, dan maak je dat je op een kluitje met de rest in een hoekje zit!
Komt er iemand binnen, dan is dat aanleiding overeind te komen en piepend en joelend door de bak te gaan hobbelen.
Maar vandaag gebeurde er iets héél spannends!
De pianostemmer kwam.

De pianostemmer is een enthousiaste man die dol is op dieren, dus eerst werd er uitgebreid in de bak gekeken, maar al snel ging de koffer open, werd de klep en de voorkant van de piano opengemaakt en sloeg de stemmer de eerste toon aan.
Alle pups schoten overeind!

De stemmer speeltje een deuntje. Alle kopjes draaiden richting piano.

Toen begon hij met stemmen en dat was de pups te veel: ze begonnen mee te zingen. Strikje blijkt een mooi en loepzuiver sopraantje te hebben waarmee ze een fraaie lange toon kan zingen, zo weten we nu.
De andere pups keften vooral, die zijn duidelijk minder muzikaal.

Na verloop van tijd zakte de belangstelling; als je nog zo klein bent als deze jongelui ben je ook snel moe tenslotte. En na een kwartier zei de stemmer vertederd: ik heb ze allemaal in slaap gestemd!
In elk geval zijn de pupjes inmiddels dus aardig piano-proef! :)