Allemaal oogjes en andere nieuwigheid

Kleine Coda was de eerste die één oog opendeed. Cantabile was de tweede. En grappig genoeg was dikzakje Chaconne de laatste, maar nu hebben alle kinderen van het Rinne Roos Consort hun oogjes open!

Niet dat ze er veel mee zien, maar dat komt nog wel.
Ze beginnen nu ook te reageren door naar hun moeder toe te tijgeren als ze in de kist komt en ze lijken al heel aardig te kunnen bepalen waar ze is.

Rinne Roos wordt wat meer ontspannen nu: ze ligt regelmatig buiten de kist en hadden we eerst 's nachts een hekje om haar afdeling, nu hoeft dat niet meer.
Orpa blijft er - heel verstandig - verre van en Willemijn neemt af en toe wel een kijkje, maar Rinne Roos houdt keurig de wacht en ligt voor de ingang als ze slaapt. Wel erbuiten, lekker koel op het zeil.

De kinderen van Willemijn zijn inmiddels al een hele dag buiten geweest. In het begin vonden ze dat maar niks, maar het went al aardig.

In hun afdeling is de werpkist weggehaald en er staat nu een mand. Niet dat ze erin liggen: een mand is om achter te liggen.
De knuffels die er ook liggen, dát is om op te slapen. Lekker zacht!

Hun deurtje staat nog steeds de hele dag en nacht open, maar we hebben het iets verhoogd met een plankje, want enkele jongelui hebben door dat er aan de andere kant van het hekje een wereld is. En daar willen ze best een heen!

Er wordt tegenwoordig ook gespeeld bij de B-tjes. met veel gegrom en gekef oefenen ze hun capaciteiten en aangezien de tandjes al heel aardig doorkomen, komt daar ook af en toe behoorlijke gillen bij! Zo leren ze van elkaar dat bijten niet altijd leuk is en dat hárd bijten niet mag: als je te hard bijt wil de ander niet meer spelen...

Het leven is voor de B-tjes aan het veranderen van een grote slaap- en drinkperiode in een periode van nieuwe dingen en leren.

Hoe vermoeiend dat is, is duidelijk te zien: na een kwartiertje valt alle weer als een blok in slaap.

Groot worden is hard werken!