Even geen bezoek

Rinne Roos is een bevlogen moeder. Ze wil het zo verschrikkelijk graag goed doen allemaal, het is ontroerend om te zien.

Uiteindelijk valt ze dan van uitputting in slaap maar ze blijft volledig bezig met haar kinderen.

Langzaam komt ze tot rust na de best pittige bevalling. Ze eet, ze drinkt, ze is al even heel kort naar het bos geweest en dan wil ze hard hollend weer terug naar haar kroost.

Ze is duidelijk niet zo laconiek als Willemijn en daarom hebben we even een stop gezet op het bezoek. Even rust voor Rinne Roos, zodat ze op haar gemak kan wennen aan haar nieuwe rol!

De B-kinderen doen het intussen uitstekend. Ze groeien als kool en zijn, op Bonbonnetje na, allemaal al boven de kilo in gewicht. Vandaag zijn hun nageltjes geknipt, want mama Willemijn krijgt al aardig rode plekken op haar buik van al dat puppengeweld!

De jongelui beginnen zoetjesaan te lopen, dat wil zeggen, ze verheffen zich op hun pootjes en vallen even hard weer om, en het ziet eruit alsof ze zwaar aan de drank zijn, maar: ze lopen!

Ze beginnen ook te reageren op hun omgeving, wat betekent dat de oortjes open beginnen te gaan.

Ze beginnen kortom al echt op hondjes te lijken, inclusief de kefgeluidjes die daarbij horen.

Willemijn doet het allemaal fluitend, ze maakt zelf het hekje van de ren open om naar de kinderen toe te gaan, en ze regelt de zaken zo nonchalant alsof dit haar tiende nest is in plaats van haar eerste. Een prima moeder, die ook al heeft gekeken naar de kinderen van Rinne Roos en volledig bereid lijkt daar ook nog even voor te zorgen als het nodig is.

Maar dat doen we nog maar even niet.

Misschien als ze groter zijn, want beide moeders vertrouwen elkaar volledig, maar eerst maar even geen bezoek, zelfs niet van Willemijn.