Fluit

Wij trainen alle puppenkleuters hier op de fluit.

Fluit is leuk, fluit is hierkomen, fluit is iets lekkers!

Hoe leer je dat aan? Simpel.

Als je de kleuters eten geeft. blaas je eerst op die fluit en dan schuif je de bak onder de neusjes.

Dat wil zeggen: als er neusjes te bekennen zijn.

Dinsdag zijn we begonnen. De Willemijn-kinders krijgen vast voedsel en daar kan dus gefloten worden.

Het hele spul zat buiten, er was een bak met voer en er was een fluit.

Ik floot. En alle pups bevroren. Hun oogjes puilden uit hun hoofdjes en ze verroerden geen millimeter, gewoon helemaal niet.

De bak voer ging op de grond, de pups werden eromheen geschoven en ja, dat was wel lekker.

Maar je zág de oortjes bijna tuiten van deze nieuwigheid.

De tweede en derde keer ging al beter. Zodra de fluit klonk hieven de jongelui de kopjes omhoog, maar dat ze in de benen moesten en richting de voerbak, dat was nog niet helemaal duidelijk.

Vandaag kregen de kinders drie maal eten. De eerste keer gingen de kopjes omhoog maar moesten ze toch wel bij de bak gezet worden.

De tweede voederronde kwamen er zowaar twee pups tevoorschijn, Bellefleur en Basta.

De derde rond waren er vijf en vertoonden Basta en Bellefleur al het kenmerkende gedrag dat hier normaal is als de fluit gehoord wordt: ze zetten er voor zover hun wiebelpootjes het toelieten al flink de sokken in (volkomen ongericht trouwens), want die fluit betekent iets: eten!

Brinta en Bravo hebben het nog niet helemaal door. Bravo omdat hij te diep sliep, Brinta omdat ze een erg zachtaardig hondje is dat geneigd is wat afwachtend te reageren. Ze wilde best gaan kijken, maar pas als de ergste drukte achter de rug was, wat niet handig is als het om eten gaat. Die hebben we dus allebei maar een handje geholpen.

Broccoli was, zoals wel vaker, de laatste die het hele verhaal doorhad. Hij is een schoolvoorbeeld van een jongetje: hij is met alles net iets later dan die pientere zussen van hem en moest uit het slaaphokje gevist worden omdat hij zich duidelijk zat af te vragen wat er nou eigenlijk aan de hand was....

Gelukkig was er voor hem ook nog wat over.