De eindstand

Om een uur of een besloten we te gaan slapen. Er misten nog twee nageboortes, maar Rinne Roos was rustig. En om kwart over een daalde er rust neer in huis.

Maar om kwart voor twee schoot Rinne Roos omhoog: weeën!

Nageboortes, dacht ik. Maar na voelen bleek er wel degelijk nog een pup in de bekkenopening te liggen.

Drinkende pups aan de kant geschoven, want Rinne Roos wilde écht niet opstaan! Maar toen haar kinderen opeens verhuisden kwam ze overeind, er volgde een perswee en daar kwam, om 1.55 uur, een teefje!

Dit laatste pupje was een klein ding, 324 gram was ze, voor een wetterpupje niet groot.

Maar levendig was ze wel en ze doet het prima.

De eindstand is dus twee reutjes en zes teefjes, net als bij Willemijn! Zou het aan de naam van de vader liggen?

Rinne Roos is nu helemaal rustig, de nageboortes zijn er inmiddels uitgekomen en alle kinders drinken goed. Er is nu al verschil in temperament zichtbaar bij de jongelui!

Willemijn maakte zich gedurende de hele bevalling ernstig zorgen over Rinne Roos, die tenslotte altijd haar steun en toeverlaat is. Ze mag nog niet kijken naar de pups, maar als ze beginnen te piepen, schiet bij Willemijn de melk, zodat haar eigen kinderen opeens nog ruimer dan anders gevoed worden!

De rust keert langzaam weer hier.

Orpa en Fien kijken voorzichtig om een hoekje en Orpa wil deze kinderen ook wel verzorgen.
We hebben er alle vertrouwen in dat het straks super gaat tussen alle hondendames hier!