Verdraaid!

Orpa wil de pupjes van Willemijn zoooo graag hebben!
Dat mag ze niet.
We zijn er heel voorzichtig mee, want een paar jaar geleden was ze met de pups van haar moeder Isabel niet erg aardig, zacht uitgedrukt. Dat ze die iets zou aandoen durfden we toen niet uit te sluiten; ze vond het indringers!
We waren dus erg benieuwd hoe ze hierop zou reageren.

Willemijn is een uitermate zacht hondje dat zeker haar kinderen zou laten afpakken, dus Orpa mag er niet bij.
Maar eigenlijk gaat het al dagen prima; Orpa gaat niet in de ren, Willemijn doet niet lelijk en dan wordt je wat makkelijker met opletten. De ren staat wel om de kist maar Willemijn wil graag zelf aangeven of ze erbij gaat en wanneer ze naar buiten wil, vindt ze het vervelend als dat niet gewoon kán. Deurtje open dus.
Dat ging prima en Orpa gaat af en toe wel kijken maar als ze geroepen wordt komt ze netjes terug. Verder dan een neus in de ren gaat ze niet.
Tot net.

Ik hoorde achter me hoe Willemijn in de kist stapte en hoorde hoe de pups naar haar toe scharrelden. Ik hoorde hoe ze begonnen te drinken en genoeglijke geluidjes maakten.
En ik hoorde... er was iets waardoor ik me omdraaide.
Willemijn zat in de hoek van de kist met zeven kinderen. Ze keek enigszins ongerust naar de hoek tegenover zich.
En in die hoek zat Orpa. Met een houding alsof ze daar, op die plek, doodgewoon thuishoorde zat ze, heel onschuldig. Te likken aan een pupje. En dat pupje hing aan een tepel!
Omdat ik geen idee had wat ze zou doen stapte ik snel en voorzichtig in de ren en bukte me. Orpa keek een beetje schuldig uit haar ooghoek maar bleef het pupje likken. Het kind had vieze billen dus ja, wat doen je dan, leek ze te zeggen.
Het kind - het was Bonbonnetje - zat klemvast vacuüm gezogen aan de tepel en het kostte nog even moeite haar los te krijgen. Orpa keek hevig teleurgesteld en met zachte drang stapte ze uit de kist.
Willemijn kwam direct overeind en begon alle kinderen te controleren, inclusief de ontrouwe Bonbonnetje.
Blijkbaar kon het wel haar goedkeuring wegdragen want ze ging weer terug naar haar eigen hoekje en het hele spul mocht weer drinken.
Orpa zit nu een beetje teleurgesteld maar berustend op haar eigen plekje.
Ik hoef me geen zorgen meer te maken dat ze deze pups kwaad zal doen in elk geval.
Hoewel het maar wél goed is dat ze geen paspoort heeft, anders zou ze ze waarschijnlijk alle acht direct ontvoeren!