Sneller en trager

Willemijn wordt alweer sneller. Ze is gisteren alweer mee naar het bos geweest en vandaag trok ze alweer een sprintje. Ze doet het prima en haar kinderen ook.
Ze worden met rust en grondigheid verzorgd en je hoort ze zelden. Ze liggen er keurig bij, netjes gewassen en gestreken.
Willemijn is kortom een voorbeeldige moeder. Ze heeft wel nog wat last van de hormonen, reden om regelmatig de tuin in te gaan en het hol dat ze daar heeft gegraven te vervolmaken, maar na een minuut of vijf heeft ze dat alweer gezien; zonder kinderen aan je rok is zo'n hol blijkbaar toch minder. En die kinderen liggen binnen, dus helaas.

Rinne Roos wordt inmiddels steeds trager. Ze gaat nog mee naar het bos maar vindt eigenlijk dat de rest zich niet zo uit moet sloven. Ze blijft behoorlijk achter en dat het zo warm aan het worden is vindt ze ook niet erg aangenaam. Ze wordt er een beetje kortademig van en ze lijkt zich af te vragen of die jas niet eens uit kan, als we dan toch hele einden moeten lopen.
Thuis zoekt ze de koelste plekken op en als het niet hoeft komt ze daar verder niet vandaan.
Laten we voor haar hopen dat het niet lang warm zal blijven; ze vindt er duidelijk niets aan. Nog een week of twee, dan zit het erop voor haar. Tot die tijd mag ze heerlijk rustig aan doen!
Ze is ook niet in heel veel dingen meer geïnteresseerd, behalve misschien eten. En de pups van Willemijn, die wel!
Bij het wegen van de pups houdt Rinne het allemaal scherp in de gaten, ze komt er dan bij liggen en is erg belangstellend. Ze volgt elke beweging die er gemaakt wordt.
Ze wordt vast een prima moeder, onze Rinne Roos. Zo lief en zacht als zij, dat zie je toch maar zelden!