Pap! (Lobkepups)

Op 3 september beviel Lobke fan Smahusum, onze Wetterhoun, van een tiental kinderen. Vanaf heden hier regelmatig verslag van het verloop van de jongelui.

Pap!
Lobkes pups zijn nu drie weken oud. Lobke is een prima moeder en hoewel haar melk wat moeilijk op gang kwam gaat het nu allemaal uitstekend. De pups beginnen allemaal eigen karakters te ontwikkelen en daar zie je steeds meer van! Daarom ook van dit nest van deze plaats regelmatig een verslag van de wetterkinderen van Lobke.
Omdat Lobkes melk wat moeizaam op gang kwam hebben de 5 dames en 5 heren van Lobke in hun eerste week bijvoeding genoten. Inmiddels zijn ze echte hondjes met duidelijk eigen karakters geworden. Sinds drie dagen zijn we begonnen met de jongelui te wennen aan vast voedsel en we beginnen dan altijd met vlees. Dat ging goed en dus kregen ze vandaag voor de eerste maal pap. Dat was even wennen.
Wordt je als klein wurm uit je veilige kist gehaald en op de grond gezet, zomaar tussen de mensen, staat daar een rond ding met spul... Dat ruikt dan lekker maar ja, hoe moet je als wetterkind weten dat je moet likken, slobberen, happen? Het viel dus niet mee voor de meeste.
Dikke Bertha, die zo heet omdat ze de grootste en de dikste van allemaal is, begreep er helemaal niks van. Ze blééf maar aan de zijkant van de bak snuffelen en snapte niet hoe je er nou ín kwam! Klein teefje, die toevallig wel kleiner is dan de rest maar bepaald niet dommer, snapte het meteen. Ze dook in de bak en kwam er pas uit toen er niks meer te halen was. Teefje domino vond het allemaal erg duidelijk en Tjitske, het oudste teefje, snapte het ook meteen.De heren waren wat minder snel maar hadden het ook vrij vlot door. Het Vijfde reutje zat gewoon in de bak zelf en at zich helemaal vol. Daarna waren de pups allemaal moe. Ze mochten dus weer naar huis en dat vonden ze een goed plan. Lobke niet, want die vond dat ze nog lang niet schoon waren en stapte dus ook in de bak. Dat vinden haar kinderen dan weer een uitstekend idee, want ze kregen een toetje aan huis! Je zou denken dat er geen ruimte meer was, maar dat bleek reuze mee te vallen! Lobke legde zich er maar bij neer, ze heeft momenteel zoveel melk dat ze heus wel van de druk af wil en liet ze dus hun gang gaan. Daarna viel het hele spul als een blok in slaap. Prima geregeld, vond Lob. Zo komt een moeder ook nog eens aan zichzelf toe!