En toen vielen we met z’n allen uit het nest…

Afgelopen nacht ineens veel gepiep en geschuifel  in het donker,  toch maar even  polshoogte nemen in de keuken en jawel hoor, Wycca zat haar kinders te voeden buiten het kraambed, op de grond. Ze wilden allemaal zo graag drinken dat ze over de rand gekieperd zijn….. gelukkig zijn ze  van elastiek. Na het voeden breekt tegenwoordig een speelkwartiertje aan waarin ze elkaar opzoeken,  blaffen en grommen waarbij Wycca heel snel ter plekke is om orde op zaken te stellen en ter plekke even over de pup heen gaat staan, en stil is het kind weer…  Er wordt flink aan elkaars haren en oren getrokken  en omver lopen van je broertje of zusje moet gewoon kunnen.  De pups kennen nog geen pijn maar door elkaar in de oren te bijten met hun scherpe tandjes, merken ze ineens dat pijn ook bestaat, alleen, de ander snapt echt  niet waarom je nou ineens zo hard staat te gillen….. De tandjes komen dus zo zoetjes aan door en daar is Wycca ook minder gelukkig mee, ze maakt de periodes om te voeden dan ook steeds ietsje korter;  de periode van afspenen is aangebroken. Dit betekend dat we de jongelui vanaf nu bij gaan voeden met tartaar en vlees.  De pups herkenden het vlees direct als voedsel en aten het zonder aarzelen lekker op, we stonden echt versteld. Waar we ook van stonden te kijken is de reflex van de pups om buiten het nest  te plassen en wel op de krant, de eerste stap naar zindelijkheid. Maar geen illusie, echt zindelijk worden ze pas na heel veel geduld met de nieuwe baasjes…..